Την απόλυτη καταστροφή βιώνουν οι επιχειρηματίες στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής -την πύλη του Αγίου Όρους– από την έναρξη της ρωσο – ουκρανικής εμπλοκής. Ελάχιστες επιχειρήσεις είναι ανοιχτές, κάποιες υπολειτουργούν, τα πλοία για Άγιο Όρος αναχωρούν με ελάχιστους επιβάτες, και η τοπική οικονομία αιμορραγεί. «Επικρατεί νέκρα, είναι όλα ‘παγωμένα’, όχι μόνο από Ρώσους αλλά και από Βαλκάνιους» δηλώνει ο πρόεδρος της Ουρανούπολης Μιχάλης Λεμονιάδης.
Ερημιά είναι η εικόνα που επικρατεί το τελευταίο διάστημα, στην Ουρανούπολη, στην τρίτη χερσόνησο της Χαλκιδικής, στην Προ του Άθω περιοχή. Βασική αιτία η έναρξη της πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η Ουρανούπολη είναι το χωριό των 1.000 περίπου μόνιμων κατοίκων που υποδέχεται τουρίστες όλο τον χρόνο, αφού, από εκεί αναχωρούν καθημερινά τα πλοιάρια για τα μοναστήρια της δυτικής πλευράς του Αγίου Όρους.
Η εικόνα αυτήν την εποχή έχει αλλάξει, δεν κυκλοφορεί σχεδόν άνθρωπος. «Εάν πέρυσι, τέτοια εποχή, και σε περίοδο πανδημίας, περνούσαν τουλάχιστον 100 άτομα καθημερινά για το Άγιο Όρος, τώρα δεν είναι παρά ελάχιστα, λίγοι Ρουμάνοι, Βούλγαροι και κατά 90% Έλληνες» δηλώνει ο πρόεδρος της Ουρανούπολης Μιχάλης Λεμονιάδης.
Ανατρέχοντας και σε περίοδο προ πανδημίας, εν έτη 2019, τέτοια εποχή περνούσαν τουλάχιστον 1.000 άτομα σε καθημερινή βάση. «Από τις 6.30 το πρωί που έχει το πλοίο ‘Αγία Άννα’ και στη συνέχεια και το φεριμπότ μέχρι τη δύση του ηλίου, υπολογίστε και τα ταχύπλοα σκάφη και τα θαλάσσια ταξί’ με τα μεγάλα πλοία αναχωρούσαν και 400 άτομα καθημερινά, τώρα να είναι 30 – 40» λέει με έμφαση ο κ. Λεμονιάδης.
Μάρτιος – Απρίλιος οι αιμοδότες της τοπικής οικονομίας
Περισσότερες από 100 επιχειρήσεις (εστιατόρια, είδη λαϊκής τέχνης, είδη αγιογραφίας, καφέ, μάρκετ, μικρά ξενοδοχεία κτλ.) δραστηριοποιούνται στην Ουρανούπολη. Αυτήν την εποχή να λειτουργούν ή να υπολειτουργούν καμιά 10 – 15 από αυτές.
«Η Ουρανούπολη είναι μια νεκρή πόλη αυτοί οι μήνες, μέχρι το καλοκαίρι, είναι ο αιμοδότης της οικονομίας της Ουρανούπολης» αναφέρει το μέλος της τοπικής κοινότητας και ξενοδόχος Τρύφων Μίτιντζης εξηγώντας πως πόλεμος, υπέρογκες αυξήσεις και πανδημία έχουν οδηγήσει την τοπική οικονομία και τους επιχειρηματίες στην ολική καταστροφή
Αυτήν την περίοδο λειτουργούν δυο ταβέρνες, άλλα δυο μπακάλικα που είναι και ιδιοκτησία, τα μαγαζιά με λαϊκή και θρησκευτική τέχνη είναι κλειστά. «Θα άνοιγαν αρχές Μαρτίου, να ανοίξουν τώρα να κάνουν τι; δεν υπάρχει και διάθεση, από Πάσχα και αν, λένε» αναφέρει ο κ. Μίτιντζης.
Ο ίδιος ξενοδόχος με μικρό ξενοδοχείο 20 δωματίων στον κεντρικό δρόμο της Ουρανούπολης, που λειτουργεί όλο τον χρόνο, όπως λέει «τώρα, ανοίγουμε μόνο όταν μας πάρουν τηλέφωνο και είναι πελάτες μας» προσθέτοντας «για απόψε (σ.σ. χθες βράδυ) έχω δυο δωμάτια, χθες (σ.σ. προχθές) δεν είχα κανένα» όταν άλλες χρονιές τέτοια εποχή ήταν γεμάτος.
Ερωτηθείς ο κ. Μίτιντζης σχετικά με το πόσα χρήματα χάνονται από το ‘πάγωμα’ των Ρώσων τουριστών από την περιοχή, απαντά «χιλιάδες, τι να σας πω, όταν ερχόταν Ρώσοι και αγόραζαν πανάκριβες εικόνες που κόστιζαν και 20.000 και 30.000 ευρώ, καταλαβαίνετε».
Αβεβαιότητα, όνειρα, ελπίδες
Αναμφίβολα, η διέλευση δεκάδων προσκυνητών από την Ουρανούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αποτελούσε, μέχρι πρόσφατα, πηγή ζωής για την τοπική κοινωνία.
Όπως εξηγεί ο πρόεδρος της Ουρανούπολης και εστιάτορας Μιχάλης Λεμονιάδης, πολλοί ξένοι ερχόντουσαν με τις γυναίκες τους, οι άρρενες πηγαίνανε στο Άγιο Όρος, στη συνέχεια έμεναν στην Ουρανούπολη, έτρωγαν, έκαναν περιήγηση. «Τώρα, όλο αυτό χάθηκε’ και εγώ που κανονικά ανοίγω μέσα Φεβρουαρίου, τώρα το σκέφτομαι να ανοίξω για 25η Μαρτίου, είμαι διστακτικός» δηλώνει.
Ένα μικρό παράθυρο αισιοδοξίας βλέπει ο κ. Λεμονιάδης από Πάσχα και μετά, ο οποίος μιλώντας με tour operators σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα του μετέφεραν αισιόδοξα μηνύματα σχετικά με την έλευση γκρουπ τουριστών από Κεντροδυτική Ευρώπη.Από την πλευρά του το μέλος της τοπικής κοινότητας και ξενοδόχος Τρύφων Μίτιντζης δηλώνει χαρακτηριστικά «μπορεί να ονειρεύεσαι ότι το καλοκαίρι υπάρχει πιθανότητα να αντιστραφεί το κλίμα, αλλά μέχρι εκεί» προσθέτοντας «βλέπω άλλη μια χρονιά καταστροφική, όπως το 2020».Πρόσφυγες ΟυκρανοίΠροσφυγικό χωριό η Ουρανούπολη που δημιούργησαν πρόσφυγες από τα Μαρμαρονήσια και την Καισαρεία, λίγο μετά το 1924. Η περιοχή της σημερινής Ουρανούπολης ανήκε στη μονή Βατοπεδίου, ήδη από το 1018, και ονομαζόταν Προσφόριον. Το σημερινό της όνομα, δόθηκε το 1946, σε ανάμνηση της αρχαίας πόλης που βρισκόταν στην περιοχή των Νέων Ρόδων.Στις μέρες μας, με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία να βρίσκεται σε εξέλιξη και η οποία έχει αναγκάσει χιλιάδες Ουκρανούς να εγκαταλείψουν την χώρα τους, όπως πληροφορεί ο κ. Λεμονιάδης έχει διαθέσει δυο διαμερίσματά του σε Ουκρανούς. Πρόκειται για δυο οικογένειες, η μία με πέντε παιδιά και η άλλη με ένα.Ο Πύργος και η Μονή ΖυγούΣήμα κατατεθέν της Ουρανούπολης είναι ο Πύργος του Προσφορίου, στο λιμάνι, ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερα σωζόμενους μετοχιακούς πύργους της Χαλκιδικής, με 22 μ. ύψος.Αυτήν την εποχή δεν είναι ανοιχτός – συνήθως λειτουργεί από Απρίλιο-, ωστόσο όταν βρεθείτε στην περιοχή, αξίζει να τον επισκεφτείτε, στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει πληροφοριακό υλικό για την ιστορία του Πύργου, για το μετόχι Προσφορίου, την προσφυγική Ουρανούπολη καθώς και για την τέχνη του χαλιού στο χωριό. Υπάρχουν επίσης κάποια αντικείμενα του ζεύγους Λωκ που είχε εγκατασταθεί το 1928, καθώς και το ιστορικό τους κ.ά.Επίσης, στη θέση Φραγκόκαστρο, 40 μόλις μέτρα, έξω από την οριογραμμή του Αγίου Ορους, βρίσκονται τα ερείπια της αγιορείτικης Μονής Ζυγού, με την πρώτη αναφορά να προέρχεται από έγγραφο του 942. Η Μονή Ζυγού, σε μεγάλο τμήμα της, έχει αναστηλωθεί και αποτελεί μοναδικό αναγνώσιμο παράδειγμα πρώιμης αγιορείτικης μονής, επισκέψιμο και από γυναίκες. Απέχει 2 χλμ. (χωματόδρομος) από το κέντρο της Ουρανούπολης.Σ’ ότι αφορά την χερσόνησο Αγίου Όρους είναι κηρυγμένη από την UNESCO ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1988, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ασκητικής ζωής. Η κοινότητα των 20 μονών αριθμεί πλήθος θρησκευτικών και άλλων κτισμάτων μοναδικής αρχιτεκτονικής
Πηγή: GRTIMES
