Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, όταν οι Αμερικανοί πιέζουν για εναλλακτικές πηγές ενέργειας που να είναι αξιοποίησιμες σύντομα, δεν είναι διατεθειμένοι να απορρίψουν καμία πρόταση όταν αυτή εξυπηρετεί τη ρωσική απεξάρτηση
Η ενεργειακή κρίση που έχει προκύψει με τον πόλεμο στην Ουκρανία και η πίεση που υπάρχει για να βρεθούν εναλλακτικές πηγές ενέργειας από το ρωσικό φυσικό αέριο έχει ανοίξει την όρεξη της Τουρκίας να πιέσει για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.
Έτσι μόλις προχθές ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούτσογλου μιλώντας στην τουρκική τηλεόραση επανήλθε στην τουρκική θέση περί «δίκαιου διαμοιρασμού και συνεργασία» στην Ανατολική Μεσόγειο και επανάφερε την πρόταση του Ταγίπ Ερντογάν για διεθνή διάσκεψη στην Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή και των «δυο πλευρών» στην Κύπρο για το θέμα των υδρογονανθράκων.
Αναφέρθηκε και πάλι στον αγωγό φυσικού αερίου East Med λέγοντας ότι είναι «νεκρός» και ότι η μοναδική επιλογή είναι η μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας. Ακολούθησε ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ ο οποίος είπε ότι «επιθυμούμε το Αιγαίο ως θάλασσα ειρήνης και να μοιραστούμε κοινά και δίκαια τον πλούτο».
Ασφαλώς οι θέσεις αυτές της Τουρκίας δεν είναι καινούργιες. Ήδη από το 1976 όταν υπήρξε συνάντηση εμπειρογνωμόνων των δύο υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας και η ελληνική πλευρά μίλησε για την ανάγκη σύνταξης συνυποσχετικού, η τουρκική πλευρά έθεσε το θέμα της συνεκμετάλλευσης της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.
Όμως σε αυτή τη χρονική συγκυρία, όταν οι Αμερικανοί πιέζουν για εναλλακτικές πηγές ενέργειας που να είναι αξιοποίησιμες σύντομα, δεν είναι διατεθειμένοι να απορρίψουν καμία πρόταση όταν αυτή εξυπηρετεί τη ρωσική απεξάρτηση.
Η λέξη συνεκμετάλλευση δεν είναι απορριπτέα για την αμερικανική πλευρά καθώς οι ίδιοι ενδιαφέρονται να εκμεταλλευτούν οι εταιρείες τους τα τυχόν υπάρχοντα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και αδιαφορούν για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας από πλευράς του διεθνούς δικαίου, όπως σημειώνει στο βιβλίο του ο υφυπουργός και καθηγητης Διεθνους Δικαίου Αγγελος Συρίγος.
Η πρόταση της Τουρκίας ήταν πάντα σκοπίμως νεφελώδης και αυτό που επιδίωκε ήταν ένα περιορισμένο τμήμα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και ασφαλώς διανομή των κερδών εξ ημισείας μεταξύ των χωρών.
«Οποιαδήποτε πρόταση για συνεκμετάλλευση είναι εκτός πραγματικότητας διαμηνύει ο Νίκος Δένδιας επαλαμβάνοντας τις κόκκινες γραμμές που είναι ότι οι βασικοί στόχοι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής παραμένουν σταθεροί και απόλυτοι: σεβασμός της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών. Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι μια πολιτική αρχών, οι οποίες απορρέουν από το σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο. Και αυτές τις αρχές θα συνεχίζει το υπουργείο Εξωτερικών να υποστηρίζει και να εφαρμόζει απαρέγκλιτα.
