Λένε πολλοί ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας σκληρός παίκτης (game player) στη διεθνή σκακιέρα που καταφέρνει με την μέθοδο του τσαμπουκά να είναι συνομιλητής των μεγάλων δυνάμεων και να συνάπτει μαζί τους καλές – οικονομικές συμφωνίες – οι οποίες διασώζουν τον ίδιο και την οικονομία της χώρας του. Μόνο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε το τελευταίο διάστημα ότι όχι απλά είναι καλύτερος game player αλλά είναι game changer.
Ο Τούρκος πρόεδρος για αρκετά χρόνια αγοράζοντας τα πάντα από τους πάντες σε επίπεδο αμυντικών εξοπλισμών κατάφερνε να είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων και να λειτουργεί ως ο περιφερειακός παίκτης των μεγάλων δυνάμεων για τις βρώμικες δουλειές και τις βρώμικες επιχειρήσεις. Με την επιθετική του ρητορική κατάφερε να είναι τακτικός συνομιλητής του Ρώσου πρόεδρου, του προέδρου των ΗΠΑ και της πρώην Γερμανίδας Καγκελάριου, της Άνγκελα Μέρκελ.
Μόνο που τώρα τα πράγματα γεωπολιτικά άλλαξαν και η Δύση ανασύνταξε τις δυνάμεις της μετά την εισβολή στην Ουκρανία και ο Ερντογάν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν τον θέλουν μέσα στο παιχνίδι…
Ταυτόχρονα ο Έλληνας πρωθυπουργός, αργά αλλά σταθερά κατάφερε να χτίσει ισχυρότατες συμμαχίες βασιζόμενος στον ορθολογισμό και στην δυτική αλληλεγγύη. Χωρίς φωνές και ακρότητες, αλλά με επίμονη και συστηματική προσπάθεια, με σθεναρά επιχειρήματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι το δίκαιο είναι με την Ελλάδα.
Πήγε παντού, στη Μέση Ανατολή, στο Ισραήλ, στις Ευρωμεσογειακές χώρες, στην Ευρώπη συνολικά και στις ΗΠΑ και έχτισε αμυντικές συμφωνίες και με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, αλλά και με τον Εμανουέλ Μακρόν. Το τελευταίο μεγάλο deal που έκανε με τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σόλτς άλλαξε τελείως το παιχνίδι με την Τουρκία. Μέχρι και οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να πάρουν σαφή θέση εναντίον των επιθετικών κινήσεων, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τον Τούρκο πρόεδρο σε ένα μοναχικό δρόμο που ο ίδιος έχει διαλέξει.
Η φράση κλειδί του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα ψυχιατρικής φύσεως θέματα του Ερντογάν είναι το τελειωτικό χτύπημα. «Δεν θα κάνω ψυχανάλυση στον Τούρκο πρόεδρο», είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός, βάζοντας ταφόπλακα στις απειλές και τους εκβιασμούς της γείτονος οι οποίες δεν κινούνται μόνο κατά της Ελλάδος, αλλά και κατά του ΝΑΤΟ και κατά της Ε.Ε. συνολικά. Ένας – ένας οι ευρωπαίοι εταίροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο Ερντογάν λειτουργεί ως διαλυτικός παράγοντας στη Δύση και ως πόλος αποσταθεροποίησης κατά της ειρήνης.
Το μόνο που δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Βορειοατλαντική συμμαχία είναι ένα νέο μέτωπο εντός της Γηραιάς Ηπείρου το οποίο επιδιώκει διακαώς ο Ερντογάν. Η Τουρκία ποτέ δεν θα πάψει να είναι μια χώρα «ειδικού χειρισμού», ακόμα κι αν φύγει ο Ερντογάν και έρθει κάποιος άλλος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να διεθνοποιήσει την προβληματική συμπεριφορά της γείτονος και μέχρι τώρα όχι μόνο κερδίζει στα σημεία, αλλά άλλαξε και το παιχνίδι. «Γύρισε το ματσάκι» με ποδοσφαιρικούς όρους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι νίκησε. Άλλωστε η νίκη δεν είναι να εξαφανιστεί από το χάρτη η Τουρκία, αλλά να μάθει ότι για να μπει στη Δύση πρέπει να ακολουθήσει κάποιους άλλους κανόνες από αυτούς που ο ίδιος επιχειρεί να επιβάλλει.
