Άγνωστες πτυχές τις προσωπικότητάς του ξεδιπλώνει ο Θανάσης Τάρτης, και καταφέρνει να γίνεται περισσότερο αγαπητός και προσιτός. Εκτός από επιτυχημένος δικηγόρος, αποκαλύπτει την αγάπη του για τη γη και τις εξαιρετικές γνώσεις του γύρω από το κρασί. Σεπτέμβρης, μήνας του τρύγου και ο Θανάσης με ποιητική διάθεση θα λέγαμε, που αποκαλύπτει και κρυφές ευαισθησίες του χαρακτήρα του, μας παρασύρει στο ταξίδι της παραγωγής από το αμπέλι στο κρασί.
Στα αρώματα και τις ξεχωριστές γεύσεις που προσφέρει αυτός ο ευλογημένος τόπος, η Εύβοια απ’ άκρη σ’ άκρη. Θα λέγαμε πως είναι ο μοναδικός ίσως, που κάνει αναφορά σε έναν πολύπαθο κλάδο, στους Έλληνες οινοποιούς και οινοπαραγωγούς, που έχουν όλα τα εχέγγυα για να απογειώσουν το προϊόν τους, με κατάλληλη μέριμνα. Σ’ αυτό ο Θανάσης Τάρτης δηλώνει σύμμαχος. Με μια ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έκανε απλά τη διαφορά…. «Αγαπώ τη γη, έμαθα να τη σέβομαι. Τα τελευταία χρόνια έχω εμπλακεί σε όλα τα στάδια της παραγωγής από το Αμπέλι…στο Κρασί!
Περνάω ώρες στο κτήμα, «βουτάω» στο χωράφι δίχως να δυσκολεύομαι πλέον στις κινήσεις και όσο μου το επιτρέπει η άσκηση των δικηγορικών μου καθηκόντων. Οι Έλληνες οινοποιοί του αύριο, η νέα γενιά οινολόγων-οινοπαραγωγών, δεν διστάζει να αναλαβει ολοένα και μεγαλύτερα ρίσκα. Τα νέα κρασιά της Ελλάδας μεταφέρουν αυτούσια και ισχυρά τα αρώματα και τις γεύσεις των ελληνικών αμπελοτοπίων.
Στον τόπο μου, βρίσκεσαι ανάμεσα στις λευκές γηγενείς και συνιστώμενες ποικιλίες που καλλιεργούνται σε όλο τον νομό Ευβοίας, δίπλα στη Μαλαγουζιά, το Ροδίτη, το Σαββατιανό και το Μοσχοφίλερο, ενώ στο οικοσύστημα του νησιού, που θυμίζει Κυκλάδες, πολύ σοφά συμμετέχει και το Ασύρτικο, το Αηδάνι, η Μονεβασιά, η Ρομπόλα και το Αθήρι… Παράλληλα, όσον αφορά τις «ερυθρές ταξιαρχίες» μας, αρκετά σταφύλια όπως το Αγιωργίτικο, το Λημνιό και η Λημνιώνα έδειξαν ήδη μεγάλη προσαρμοστικότητα στα χώματα του νησιού, ενώ η γηγενής και σπάνια ποικιλίαμ, Βραδιανό, από τη Βόρεια Εύβοια εξαπλώνεται αθόρυβα και διακριτικά στις νοτιότερες πλαγιές του νησιού.
Ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο, που έχει τεράστια δυνατότητα παραγωγής πλούτου, οι αγρότες μας όμως δίνουνε αγώνα για να επιβιώσουν. Αιτία των δεινών μας είναι η «λερναία Ύδρα» της διαπλοκής ανάμεσα σε έναν κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα και σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς. Ενώ οι άλλες χώρες απογειώνουν τον πρωτογενή τους τομέα, με υψηλότατη προστιθέμενη αξία στην αγροτική μεταποίηση, εμείς κωλυσιεργούμε και παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές.
Δεν έχουν αντιληφθεί στην Κυβέρνηση την σοβαρότητα της κατάστασης στον πρωτογενή τομέα. Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι ο αγροτικός τομέας δεν έχει μέλλον και βαθμιαία θα συρρικνώνεται. Πράγματι, τον 20ο αιώνα ο αγροτικός τομέας είχε μία συρρίκνωση και κυριάρχησε η αστικοποίηση. Τελειώνουμε με την Ελλάδα του χθες, τελειώνουμε με το πελατειακό κράτος. Θα οικοδομούμε την Ελλάδα του αύριο, οπού με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, η βιώσιμη παράγωγη θα δίνει ένα καλό εισόδημα στον παράγωγο. Σ’ αυτό το ταξίδι μαζί θα χαράξουμε την ρότα».
