Ομιλητής στην Ολομέλεια της Βουλής ήταν χθες ο Θανάσης Ζεμπίλης στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, με τίτλο «Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός Σωφρονιστικού Κώδικα – Τροποποιήσεις στο ν. 2776/1999». Ο Βουλευτής Ευβοίας έκανε ιδιαίτερη μνεία στο ανησυχητικά αυξανόμενο φαινόμενο των σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων, όπου υπογράμμισε τα εξής:
«Στην ερώτηση εάν όλοι οι κρατούμενοι επιδέχονται σωφρονισμού, έχω σοβαρές επιφυλάξεις για κατηγορίες, όπως οι δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων. Το τελευταίο καιρό παρακολουθούμε δυσώδεις και σκοτεινές υποθέσεις κατά ανηλίκων, που προκαλούν την απόλυτη φρίκη! Από τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. προκύπτει ότι έχουμε αύξηση κατά 58% του αριθμού των ανηλίκων θυμάτων βιασμού στη χώρα μας το πρώτο οκτάμηνο του έτους. Είμαι από εκείνους που λένε ότι η ποινική νομοθεσία δεν μπορεί να αλλάζει «στη τούρλα του Σαββάτου», ανάλογα με την επικαιρότητα. Ωστόσο, είναι δυνατόν να κλείνουμε τα μάτια σε τέτοια νοσηρά, αλλά, δυστυχώς, υπαρκτά και συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα περιστατικά κακοποίησης, που καταστρέφουν τον ψυχισμό μικρών και αθώων παιδιών; Έτσι στο σημείο αυτό ανοίγει μια συζήτηση για τον επανασχεδιασμό του πλαισίου προστασίας των ανηλίκων. Είναι γεγονός ότι με νομοθετική πρωτοβουλία της παρούσας κυβέρνησης αυστηροποιήθηκαν τα όρια ποινών για αυτά τα αδικήματα. Ωστόσο, στη συζήτηση τίθενται πλέον και άλλα ζητήματα, όπως η κατά προτεραιότητα εκδίκαση αυτών των υποθέσεων, τα ευεργετήματα της σωφρονιστικής νομοθεσίας, η χορήγηση του ανασταλτικού αποτελέσματος, αλλά και ο συνολικός χρόνος έκτισης των ποινών. Μοιραία, συνεπώς, η συζήτηση συνδέεται με την ευρύτερη έννοια της δικαιοσύνης, αλλά και με την πρόσληψη της από το κοινωνικό σώμα, το οποίο θέτει το κατώφλι, το ανώτατο όριο ανοχής της πολιτείας. Και στις περιπτώσεις αυτές το όριο ανοχής είναι μηδενικό! Μηδενική ανοχή, λοιπόν, στα εγκλήματα εκμετάλλευσης και βίας κατά των ανηλίκων!».
Προηγουμένως, ο Θανάσης Ζεμπίλης έκανε μία γενικότερη αξιολόγηση του σωφρονιστικού συστήματος, υπογραμμίζοντας ανάμεσα σε άλλα ότι:
«Η ποιότητα του σωφρονιστικού συστήματος μιας χώρας αντανακλά το επίπεδο πολιτισμού της. Έτσι, οι συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές έχουν μεγάλη σημασία, καθώς μαρτυρούν την ωριμότητα της κοινωνίας. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, τους κρατουμένους θα τους συναντήσουμε και πάλι μπροστά μας μετά την αποφυλάκισή τους. Και έχει σημασία τότε να είναι μεταμελημένοι και αν μη τι άλλο, να μην έχουν μυηθεί σε αναβαθμισμένη εγκληματική δράση. Είναι προφανές, συνεπώς, ότι ο υποτροπιασμός στην εγκληματικότητα είναι ο δείκτης της αποτυχίας και της παρακμής μιας κοινωνίας, δείκτης αποτυχίας ενός ολόκληρου πολιτισμού. Άρα, θα πρέπει να επενδύσουμε στον σωφρονισμό των κρατουμένων, στις συνθήκες κράτησης, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, την κατάρτιση, την ψυχαγωγία, την δημιουργική απασχόληση, την περιοδική τους επικοινωνία με την κοινωνία και εν τέλει στην ομαλή τους επανένταξή σ΄ αυτήν».
