Η 8η Φεβρουαρίου του 1981 έμελλε να στιγματίσει για πάντα το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς ήταν η ημέρα που σημειώθηκε η μεγαλύτερη τραγωδία που έχει γνωρίσει η χώρα μας μέσα στα γήπεδα.
Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα Κυριακής και το παλιό Στάδιο Καραϊσκάκηέσφυζε από κόσμο και παλμό. Ο Θρύλος του Πειραιά, ο Ολυμπιακόςαντιμετώπιζε σε ένα κλασσικό ντέρμπι την ΑΕΚ για την 20ή αγωνιαστική του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής και όλα έδειχναν ειδυλλιακά.
Οι ερυθρόλευκοι είχαν τότε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες που έχουν περάσει από την ιστορία του συλλόγου, με παίκτες όπως ο Σαργκάνης, ο Γαλάκος και ο Νικολούδης. Απέναντί τους η μεγάλη ΑΕΚ των Αρδίζογλου, Μπάγεβιτς και Μαύρου.
Οι Πειραιώτες ήταν καταιγιστικοί, συντρίβοντας με 6-0 τους μεγάλους αντιπάλους τους με 3 γκολ του Γαλάκου και από ένα των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα.
Η χαρά των 35.450 οπαδών του Θρύλου είναι απερίγραπτη, με το πιο ζωντανό τμήμα της ολυμπιακής κερκίδας, τα παιδιά της Θύρας 7, να βιάζονται να «καταπιούν» τα σκαλιά και να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους.
Εκεί στις τσιμεντένιες σκάλες ενός γηπέδου που δεν υπάρχει πια, συντελέστηκε ένα από τα πιο αιματηρά περιστατικά που έχει γνωρίσει ο παγκόσμιος αθλητισμός.
Κάποιος γλιστράει σ’ ένα μαξιλαράκι και κυλάει από τα σκαλιά ως την πόρτα, που για κάποιους ήταν κλειστή και για άλλους μισάνοιχτη. Η αποσυμφόρηση του χώρου είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτοί που ακολουθούν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και τραυματίστηκε. «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε άρχισαν να πέφτουν πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα, εκατό..»
Το ρολόι δείχνει 5 παρά 2 και η χαρά μετατρέπεται σε θρήνο. Κάποιοι αστυφύλακες καταφέρνουν να “ξεριζώσουν” ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάνειο. Οι συγγενείς αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους, εκατοντάδες φίλαθλοι ψάχνουν τους φίλους τους. Οι πρώτοι νεκροί αναγνωρίζονται. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ο αριθμός τους θα φθάσει τους 21. Το προσωπικό του νοσοκομείου δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών και γίνονται εκκλήσεις για ιατρικές ενισχύσεις και αίμα.
Στο Τζάνειο καταφθάνουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι, που ενημερώνουν διαρκώς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η τηλεόραση διακόπτει την κανονική ροή του προγράμματός της και μεταδίδει σοβαρή μουσική.
Μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους δεν έχει λογοδοτήσει για το αίμα που κύλησε εκείνη την ημέρα. Οι 5 φύλακες της Θύρας 7, που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών, αθωώθηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά στις 22 Σεπτεμβρίου του 1986.
Η μνήμη των 21 αδικοχαμένων φιλάθλων τιμάται κάθε χρόνο από τους παράγοντες, τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους φίλους του Ολυμπιακού, με την ιαχή “Αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε” να συνταράζει κάθε θλιβερή επέτειο τον φαληρικό ουρανό.
Αυτά είναι τα ονόματα των θυμάτων:
- Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
- Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
- Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
- Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ)
- Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
- Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
- Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
- Νίκος Φίλος (19 ετών)
- Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
- Βασίλης Μάχας (20 ετών)
- Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)
- Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
- Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
- Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
- Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
- Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
- Κώστας Μπίλας (28 ετών)
- Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
- Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
- Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
- Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)
<>
Δείτε εδώ το έκτακτο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ μετά την τραγωδία:
