Θύμησες και μνήμες ξύπνησε η επετειακή εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το Ιερό Προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου, ο Πανευβοϊκός Σύλλογος Καππαδοκών και η ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής γέφυρες, που πραγματοποιήθηκε στην αυλή του Αγίου Ιωάννου στο Προκόπι το Σάββατο 13 Ιουλίου. Μιάμιση ώρα ήταν αρκετή για να ιστορηθούν τα πάθια κι οι καημοί της Μικρασιατικής Ρωμιοσύνης και η περιπέτεια της έλευσης του ιερού σκηνώματος του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στην Εύβοια.
“Πάντα θυμάμαι και πονώ γιαβρί μου”
Σενάριο Γιώργος Αγγέλου, παρουσίαση Γιώργος Αγγέλου, Αλέκα Σίδερη. Διδασκαλία χορών Ελισάβετ Γιασεμάκη. Μουσική επιμέλεια Ανδρέας Σκάνδαλος, Λευτέρης Πνευματικός.Στο τραγούδι ο π. Δημήτριος Τζιμώκας, η Ιωάννα Μακρή και η Νεφέλη Παπαθανασίου.
1924-2024
100 χρόνια μνήμης, 100 χρόνια προσφυγιάς.
Θερμές ευχαριστίες εκφράζει ο Πανευβοϊκός Σύλλογος Καππαδοκών στο Ιερό προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου και στην ορχήστρα της σχολής παραδοσιακής μουσικής γέφυρες, τη σχολή μικρασιατικού πολιτισμού Προκοπίου και τη χορωδία του, στις χορωδίες γέφυρες, μουσείου μικρασιατικού πολιτισμού, λαογραφικού ομίλου “ευ ζην”, συλλόγου Μαντουδίου Μάκιστος , Δοκού Άνοιξη, Λυκείου Ελληνίδων Χαλκίδος και ΚΑΠΗ Αυλίδος.
Επίσης ο σύλλογος εκφράζει ευχαριστίες και στα δικά του παιδιά, το χορευτικό του συγκρότημα που πάντοτε είναι δίπλα του και μεγαλουργεί.
Στο κλείσιμο του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Χαλκίδος κ.Χρυσοστομος, συνεχάρη το σύλλογο για την άρτια διοργάνωση της παράστασης, ενώ ανάμεσα στα άλλα μίλησε για τη δύναμη της αγάπης που είναι κινητήριος και βασική και για τις αυλές της εκκλησίας που μέσα στη στοργική τους αγκαλιά ενώνουν τους ανθρώπους που μοιράζονται χαρές και λύπες. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις μοναδικές θυσίες που υπέστησαν οι Καππαδόκες όταν ανέστιοι πλέον, ήρθαν στον τόπο μας 100 χρόνια πριν με μόνο τους θησαυρό τον Άγιο της προσφυγιάς Ιωάννη το Ρώσο.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε το ποίημα που συνέγραψε ο αντιπρόεδρος του συλλόγου και κεντρικός παρουσιαστής της εκδήλωσης Γιώργος Αγγέλου, αφιερωμένο στον Άγιο, το οποίο ακούστηκε με συνοδεία παραδοσιακής μουσικής κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης και το οποίο για πρώτη φορά κοινοποιούμε δημοσίως:
“…Άγιε μου Γιάννη Ρώσε μου απ’ τη Καππαδοκία,
έλα να δεις τί κάνουμε με τόση ευδοκία.
Γιορτάσι στήσαμε εδώ στην άκρη της αυλής Σου,
εσένα να τιμήσουμε, την άγια βιοτή Σου!
Πρόσφυγας έγινες κι εσύ, μαζί με τους δικούς μας,
κολαφισμούς , ραπίσματα στους ίδιους ουρανούς μας,
Παρακαλώ Σε άγιε υγεία να χαρίσεις
κι ό,τι ποθεί η καρδούλα μας εσύ να ευδοκίσεις.
Το γόνυ κλίνουμε ευλαβικά στη θεία λάρνακα Σου
και προσευχή υψώνουμε τα ταπεινά παιδια Σου.
Αυτή είναι η χρονιά που εσένα θα τιμούμε
και την εκατονταετηρίδα Σου μαζί δοξολογούμε.
Πολύαθλε πρωταθλητή Όσιε Ιωάννη,
κλέος της Εύβοιας εσύ
και της γλυκιάς πατρίδας,
θα ‘σαι για πάντα οδηγός και φως μιας ηλιαχτίδας”…
