Ο Ρότζερ Φέντερερ αποχωρεί από το τένις. Θα ακουστεί κοινότυπο αλλά (δυστυχώς) το τένις δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιο χωρίς εκείνον στο tour. Κι αυτό διότι ο Ρότζερ Φέντερερ είναι το ίδιο το τένις…
Ναι, μπορεί να θεωρηθεί ως υπερβολή. Άλλωστε, κατά το παρελθόν αποχώρησαν απ’ την ενεργό δράση κι άλλοι θρύλοι του τένις, οι οποίοι έκαναν μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές το άθλημα. Το τένις όμως συνέχισε να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται. Ο Μπιορν Μποργκ, ο Τζον ΜακΕνρό, ο Ιβάν Λεντλ, ο Πιτ Σάμπρας, ο Τζίμι Κόνορς, παλαιότερα ο Ρόι Έμερσον και ο Ροντ Λέιβερ, άπαντες υπήρξαν σπουδαίοι παίκτες στην εποχή τους. Απ’ τους καλύτερους όλων των εποχών…
Απογείωσε τη δημοφιλία του τένις
Κανείς όμως δεν επηρέασε το σπορ τόσο πολύ όσο ο αξεπέραστος Ελβετός. Το τένις ανέκαθεν ήταν δημοφιλές αλλά η εμφάνιση του RF στο προσκήνιο με την κατάκτηση του Wimbledon το 2003, του πρώτου απ’ τα 20 Grand Slam που ακολούθησαν, απογείωσε τη δημοφιλία του αθλήματος.
Δεν υπάρχει εύκολη εξήγηση στο πώς και το γιατί αλλά ο Ρότζερ Φέντερερ έκανε το τένις να φαίνεται απλό. Το πιο απαιτητικό και πολυσύνθετο ατομικό σπορ σε αθλητικό αλλά και πνευματικό επίπεδο, έμοιαζε με… παιχνιδάκι όταν ο Ρότζερ έβγαινε στο γήπεδο με τη ρακέτα του. Τα πιο δύσκολα χτυπήματα έμοιαζαν με ρουτίνα για εκείνον. Οι καταπληκτικές άμυνες με το backhand με το ένα χέρι δημιούργησαν μια ολόκληρη σχολή. Οι τοποθετήσεις τού σώματός του κατά την υποδοχή της μπάλας και η μοναδική κίνησή του στα πόδια, άρχισαν να διδάσκονται στις ακαδημίες αλλά και να «αντιγράφονται» απ’ τους αντιπάλους. Η πληθωρικότητα στο παιχνίδι του και η δεξιοτεχνία του με τη ρακέτα, τον μετέτρεψαν στον καλύτερο all around παίκτη όλων των εποχών.
Η άνθιση της εποχής του Φέντερερ, έφερε την άνοιξη συνολικά στο τένις, το οποίο από άθλημα της ελίτ και των λίγων μετετράπη σε ένα πιο μαζικό σπορ. Ο Φέντερερ άνοιξε τις πόρτες τού τένις σε ευρύτερες κοινωνικές μάζες κάτι που αποτυπώνεται 20 χρόνια αργότερα με την πληθώρα των ακαδημιών τένις που έχουν φυτρώσει και συνεχίζουν να ξεπροβάλλουν απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη.
Σ’ αυτό βεβαίως συνετέλεσε και η μυθική κόντρα των Big 3. Μετά τον Ρότζερ, αρχικά εμφανίστηκε ο Ράφα Ναδάλ, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ελβετού, και αργότερα ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Η κοινή παρουσία στα κορτ τριών εκ των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών, οδήγησε και τους τρεις στο να ξεπερνούν τα όριά τους. Ο ένας ωθούσε τον άλλον πέρα απ’ το ανθρωπίνως δυνατό, εξ ού και οι εξωπραγματικές επιδόσεις τους στα κορτ με συνολικά 63 τίτλους στα τελευταία 77 Grand Slam. Ο Φέντερερ ήταν ο πρώτος στην ιστορία που έφτασε τα 20 Grand Slam, κι ακολούθησε ο Ναδάλ που τον ξεπέρασε με 22 και αργότερα ο Τζόκοβιτς που βρίσκεται στα 21. Επιδόσεις που ενδεχομένως δεν θα επαναληφθούν στην ιστορία του τένις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σπίθα (αν όχι η φωτιά) για αυτή τη μυθική μάχη των τριών, προκλήθηκε απ’ τον πρώτο των πρώτων Φέντερερ, ο οποίος πίεσε και ώθησε τον Ισπανό και τον Σέρβο με τα κατορθώματα και το ασύλληπτο παιχνίδι του, να δουλέψουν ακόμα περισσότερο για να πλησιάσουν και να φτάσουν στο επίπεδό του, προκειμένου να μπορέσουν να τον σταματήσουν και να τον νικήσουν.
Πρότυπο αθλητή
Πρόκειται για μια αθλητική κόντρα μυθικών διαστάσεων, η οποία όμως ουδέποτε ξέφυγε απ’ τα όρια. Και σε αυτό, ο Φέντερερ ήταν (και πάλι) εκείνος που πρωτίστως έδειξε τον δρόμο για το ευ αγωνίζεσθαι. Έχοντας περάσει τα πρώτα (νεανικά) χρόνια της καριέρας του σπάζοντας ρακέτες και έχοντας διάφορες εκρήξεις θυμού, ο τελειομανής Ρότζερ αποφάσισε ότι δεν ταιριάζει στο προφίλ ενός world class παίκτη ένας εκρηκτικός χαρακτήρας. Κι έκτοτε -αφού δούλεψε πολύ και στο πνευματικό επίπεδο- υπήρξε μνημειώδης η ψυχραιμία, η ηρεμία και η εν γένει εξαιρετική συμπεριφορά του απέναντι σε αντιπάλους και διαιτητές. Δεν είναι τυχαίο ότι άπαντες στο tour μιλούν με τα καλύτερα για τον τζέντλμεμαν Ρότζερ.
Το γεγονός ότι η επική αντιπαλότητα με τον Ναδάλ κατέληξε σε μια μεγάλη φιλία εν πολλοίς οφείλεται στον ανοιχτό, πρόσχαρο και χαλαρό Φέντερερ, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για την περίπτωση του έτερου της παρέας των Big 3, Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος αν και άκρως ανταγωνιστικός και ενίοτε εκρηκτικός, επίσης διατηρεί εξαιρετική σχέση με τον Ελβετό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι για μια 15ετία λάμβανε την ψήφο των υπόλοιπων αθλητών του τένις για το Sportsmanship Award αλλά και ότι για την ίδια περίοδο ψηφιζόταν απ’ το κοινό ως ο δημοφιλέστερος παίκτης στο tour.
Το «τέλειο» πακέτο του Φέντερερ συμπληρώνει η «τέλεια» εξωαγωνιστική ζωή του. Υπήρξε πρότυπο οικογενειάρχη. Έχοντας για περισσότερα από 20 χρόνια στο πλευρό του τη Μίρκα, τη σύντροφο της ζωής του και μετέπειτα σύζυγο και μητέρα των τεσσάρων παιδιών του, ο Ρότζερ επέλεξε μία ζωή κόντρα στα «πρότυπα» αρκετών σούπερ σταρ του αθλητισμού, οι οποίοι τυφλώνονται και ξεμυαλίζονται απ’ τη λάμψη των προβολέων και τα αμέτρητα χρήματα
