Η καθηγήτρια Επιδημιολογίας και υποψήφια βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, Αθηνά Λινού, ήταν η πρώτη που βγήκε, χθες, να καταδικάσει δημόσια την κυνική τοποθέτηση του Σπύρου Πνευματικού περί διαλογής ασθενών.
«Η δήλωση του κ. Πνευματικού είναι τρομακτική, κάνει λόγο για επιλογή ασθενών ανάλογα με το κόστος της θεραπείας. Η δήλωση αυτή όμως αποκαλύπτει το σχέδιο της ΝΔ για την Υγεία» ανέφερε χαρακτηριστικά η κυρία Λινού, μέλος της Εκλογικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σχολιάζοντας τη δήλωση του κ. Πνευματικού -ο οποίος αποσύρθηκε σήμερα από την εκλογική μάχη στην Εύβοια, έπειτα από σχετική απόφαση του προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Η ΝΔ δεν προτίθεται να επενδύσει ούτε στους λειτουργούς υγείας, ούτε στις υποδομές. Γι’ αυτό το λόγο, βιώσαμε ήδη τρεις θανάτους λόγω έλλειψης προσωπικού στο ΕΚΑΒ.
Η ανασυγκρότηση του ΕΣΥ αποσκοπεί σε δημόσια δωρεάν και καθολική παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας σε όλους ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης ή τόπου διαμονής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που πιστεύει στην αξία του ανθρώπινου προσώπου και βέβαια στο ισχυρό κοινωνικό κράτος. Το δίλημμα των εκλογών είναι ξεκάθαρο» τόνιζε ακόμη στη προχθεσινή δήλωσή της η Αθηνά Λινού.
Υπενθυμίζεται ότι, περιγράφοντας ως οικονομικά ασύμφορο, το να δαπανώνται χρήματα για τους καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο, ο Σπύρος Πνευματικός δήλωνε την Πέμπτη, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, μεταξύ άλλων: «Πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα… Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο, αν πάμε και του πούμε “δεν γίνεται αυτό για σας”… Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή, γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση. Υπάρχει ένα σημείο λοιπόν, που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω».
Τα ίδια, ωστόσο, ή και ακόμα… χειρότερα, σε σχέση με την τοποθέτηση του κ. Πνευματικού, έλεγε η ίδια η Αθηνά Λινού σε προ επταετίας συνέντευξή της, που ακολουθεί παρακάτω.
Μιλώντας για «hospices» (σ.σ. παροχή υπηρεσιών ανακούφισης σε ασθενείς με ανίατη νόσο), η κυρία Λινού ακούγεται να λέει αρχικά: «Στο τελικό στάδιο (σ.σ. του καρκίνου) θα έπρεπε να είχαμε παροχή υπηρεσιών ανακούφισης και ενίσχυσης των ανθρώπων αυτών και των συγγενών τους».
Κληθείσα να εξηγήσει τι εννοεί, απαντά: «Εννοώ ότι ένας άνθρωπος που πλησιάζει στο τέλος του, με υψηλές δόσεις ακριβών αντικαρκινικών πιθανόν να μην μπορεί να σωθεί. Η ποιότητα όμως της ζωής του στα τελευταία της στάδια και η ποιότητα της ζωής των συγγενών του στα τελευταία στάδια του θνήσκοντος ασθενούς είναι πάρα πολύ σημαντικά και αυτό δεν το παρέχουμε σαν χώρα».
Αναλύοντας, δε, περαιτέρω την σκέψη της, η Αθηνά Λινού επιχειρηματολογεί: «Αν δείτε, στις οικογένειες των γιατρών -και των μεγαλύτερων γιατρών, θα έλεγα, των σοφών γιατρών- δεν τείνουμε να παρατείνουμε τη ζωή των αγαπημένων μας, δεν επιλέγουμε οι ίδιοι να παραταθεί η ζωή μας, όταν είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία».
Αναγνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο ακούγεται σκληρό, η κυρία Λινού επικαλείται την περίπτωση του πατέρα της και λέει ότι, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, εκείνη και ο σύζυγός της συμβουλεύτηκαν τα μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα και να μην κάνουν τίποτα. «Καμία παρέμβαση» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για «hospices» (σ.σ. παροχή υπηρεσιών ανακούφισης σε ασθενείς με ανίατη νόσο), η κυρία Λινού ακούγεται να λέει αρχικά: «Στο τελικό στάδιο (σ.σ. του καρκίνου) θα έπρεπε να είχαμε παροχή υπηρεσιών ανακούφισης και ενίσχυσης των ανθρώπων αυτών και των συγγενών τους».
Κληθείσα να εξηγήσει τι εννοεί, απαντά: «Εννοώ ότι ένας άνθρωπος που πλησιάζει στο τέλος του, με υψηλές δόσεις ακριβών αντικαρκινικών πιθανόν να μην μπορεί να σωθεί. Η ποιότητα όμως της ζωής του στα τελευταία της στάδια και η ποιότητα της ζωής των συγγενών του στα τελευταία στάδια του θνήσκοντος ασθενούς είναι πάρα πολύ σημαντικά και αυτό δεν το παρέχουμε σαν χώρα».
Αναλύοντας, δε, περαιτέρω την σκέψη της, η Αθηνά Λινού επιχειρηματολογεί: «Αν δείτε, στις οικογένειες των γιατρών -και των μεγαλύτερων γιατρών, θα έλεγα, των σοφών γιατρών- δεν τείνουμε να παρατείνουμε τη ζωή των αγαπημένων μας, δεν επιλέγουμε οι ίδιοι να παραταθεί η ζωή μας, όταν είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει πλήρης θεραπεία».
Αναγνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο ακούγεται σκληρό, η κυρία Λινού επικαλείται την περίπτωση του πατέρα της και λέει ότι, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, εκείνη και ο σύζυγός της συμβουλεύτηκαν τα μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα και να μην κάνουν τίποτα. «Καμία παρέμβαση» αναφέρει χαρακτηριστικά.
