Μια εκδήλωση απο τους μαθητές του 1ου Πρότυπου Λυκείου Χαλκίδας, αφιερωμένη στη γυναίκα και στο φαινόμενο των γυναικοκτονιών, που έχει αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με κεντρική ομιλήτρια τη Δήμαρχο Χαλκιδέων Έλενα Βάκα, η οποία, στην ομιλία της, αναφέρθηκε κυρίως σε προσωπικά βιώματα της ως γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, επαγγελματίας και Δήμαρχος, αλλά και γενικά στις φωτεινές πλευρές στη ζωή ενός κοριτσιού και μιας γυναίκας. Στη συνέχεια οι μαθητές παρουσίασαν μια μουσικοθεατρική παράσταση, για όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν υποστεί βία και έχουν δολοφονηθεί από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Στην αντίθεση του θέματος της σημερινής εκδήλωσής σας, με το συμβολισμό φως και σκοτάδι, είναι βέβαιο ότι όταν λέμε γυναίκα, ο νους μας πάει απευθείας στο φως. Στη γυναίκα που είναι συνδεδεμένη με την ομορφιά του σώματος και της ψυχής, με τη μητρότητα και την ίδια τη ζωή.
Με αυτό το φως κάθε μικρό κορίτσι που έρχεται στον κόσμο μεγαλώνει, και από την πρώτη στιγμή που γεννιέται, οι γονείς, το σχολείο στη συνέχεια και όλο το κοινωνικό περιβάλλον, χαράζουν την πορεία της. Τα χρώματα που θα φοράει, τα παιχνίδια που θα παίζει, τα αθλήματα που θα κάνει, ίσως και τις σπουδές που θα επιλέξει. Σήμερα στον 21ο αιώνα, έχουμε φύγει κατά πολύ από τα ανδροκρατούμενα στερεότυπα και τα κορίτσια μπορούν να παίξουν με αυτοκινητάκια, μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο, μπορούν να γίνουν οδηγοί φορτηγών. Τα σχολικά χρόνια, τα μαθήματα και η νοοτροπία των εκπαιδευτικών, ενισχύουν την ισότητα των δύο φύλων και έχουν χαρακτήρα ανθρωποκεντρικό και όχι φυλετικό. Οι γυναίκες έχουν πλέον μεγάλες επιτυχίες, έχουν κατακτήσει υψηλές θέσεις στην εργασία και στην πολιτική. Έχουμε γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έχετε γυναίκα Δήμαρχο, έχετε γυναίκα Διευθύντρια στο σχολείο σας.».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα στερεότυπα της σημερινής κοινωνίας και στον φυλετικό ρατσισμό, που υπάρχει ακόμη. «Θα μπορούσα να σταματήσω την ομιλία μου εδώ, και να πω πως όλοι οι άνθρωποι με ανεπτυγμένο το IQ και το EQ αντιλαμβάνονται ότι η ικανότητα ενός ανθρώπου και η επιτυχία στον εργασιακό τομέα αλλά και στην προσωπική του ζωή, δεν προσδιορίζονται από το φύλο του. Δεν θα το κάνω όμως και γιατί θα πρέπει να καλύψω περισσότερο χρόνο στην εκδήλωση, αλλά κυρίως γιατί κάθε γυναίκα μικρή ή μεγάλη, ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα του 2024, βιώνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό συχνά τον φυλετικό ρατσισμό. Γιατί δυστυχώς ακόμα και σήμερα, όσο πιο μικρή πληθυσμιακά είναι μία κοινωνία, τόσο οι γυναίκες μπαίνουν στο μικροσκόπιο, καθώς δυστυχώς ακόμα και σήμερα, υπάρχουν κατάλοιπα του τύπου ‘Η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι για να διαβάσει τα παιδιά’, ‘Η γυναίκα πρέπει να μαγειρεύει’, ‘Η γυναίκα είναι αυτή που κρατάει το σπιτικό’.», τόνισε μεταξύ άλλων
και συνέχισε αναφερόμενη σε προσωπικά της βιώματα, «Σήμερα θα σας μιλήσω κυρίως βιωματικά, γιατί στο χέρι μας είναι, η κάθε μία και ο κάθε ένας από εμάς, να κάνουμε τον 21ο αιώνα τον οποίο διανύουμε, τον αιώνα που θα καταργηθούν τα στερεότυπα, τον αιώνα που το φύλο του ανθρώπου θα τον προσδιορίζει ως ένα μέρος της μεγάλης ευλογημένης λειτουργίας της φύσης, της αρμονίας που επιτυγχάνεται από την ένωση των δύο φύλων, από την ίδια τη ζωή. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια κλασική, παραδοσιακή, ελληνική με τον πατέρα να εργάζεται, και τη μητέρα να μένει στο σπίτι για την ανατροφή των παιδιών, την κλασική μάνα νοικοκυρά. Είχα ένα παππού, που όταν άκουσε τα ξημερώματα της ημέρας που γεννήθηκα, τον πατέρα μου να λέει, «να μας ζήσει, είναι κορίτσι», (γιατί τότε δεν υπήρχαν διαγνωστικές εξετάσεις για το φύλο του παιδιού), γύρισε πλευρό στο κρεβάτι του και μίλησε μετά το μεσημέρι. Τον παππού μου αυτόν, που όταν πέτυχα στη Νομική Αθηνών μου ζήτησε συγγνώμη, γιατί και αυτόν κάποιοι τον είχαν μάθει έτσι, και γιατί έστω και σε μεγάλη ηλικία κατάλαβε ότι η πρόοδος ενός ανθρώπου δεν έχει φύλο. Τι ήταν αυτό όμως που έκανε ένα κορίτσι όπως είμαι εγώ και όπως είναι πολλές γυναίκες της γενιάς μου να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, και να σημαδεύουμε στόχους παραδοσιακά ανδροκρατούμενους; Είναι ότι το οικογενειακό και σχολικό μας περιβάλλον τα καταφέρνουν, όταν μας βοηθάνε να αγαπήσουμε, να πιστέψουμε, μα πάνω από όλα να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Όταν από τα σχολεία μας βγαίνουν πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι που ξέρουν ποιο είναι το τάλαντό τους, είτε είναι αγόρια, είτε είναι κορίτσια. Αν συνάντησα σκοτάδι μέσα στο φως; Σίγουρα ναι. Ήμουν και εγώ μία εργαζόμενη γυναίκα του σήμερα, με πολλαπλούς ρόλους, όπως είναι οι περισσότερες γυναίκες ανάμεσά μας, μία γυναίκα όπως όλες oi άλλες. Μία γυναίκα που έπρεπε να πείσω ότι το φύλο μου δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην διεκδίκηση και κατάκτηση του δημαρχιακού αξιώματος, καθώς είμαι η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκα Δήμαρχος στην ιστορία του Δήμου Χαλκιδέων, και μία από τις μόλις 19 το 2019 και 22 το 2023 γυναίκες Δημάρχους στη χώρα , στο σύνολο των 332 Δήμων. Έπρεπε να αποδείξω, ότι τα καταφέρνω γενικά, καθώς δέχομαι πολύ συχνά την ερώτηση, Πώς αντέχεις; Πως τα καταφέρνεις και με το Δήμο και με το σπίτι; Και αναρωτιέμαι ρητορικά βέβαια, αν ήμουν άντρας θα μου έκανε κανείς την ερώτηση αυτή; Έπρεπε να αποδείξω πολλά περισσότερα, ακριβώς επειδή είμαι γυναίκα. Αν ήμουν άντρας πόσοι θα με ρωτούσαν αν λείπω στα παιδιά μου επειδή είμαι πολλές ώρες έξω από το σπίτι; Και βέβαια σημαντική επίσης είναι η αποδοχή της γυναίκας διοικήτριας από τους συνεργάτες και τους διοικούμενους, αιρετούς και υπαλλήλους. Εκεί βέβαια ο στόχος είναι πιο προσωπικός και εναπόκειται στην κάθε μία από εμάς να εργαστεί σκληρά και να αποδείξει ότι έχει διοικητικές ικανότητες. Να κλείσει τα αυτιά της σε κάθε κακόβουλο φυλετικό σχόλιο, να λειτουργεί με δυναμική αλλά κυρίως με ενσυναίσθηση, γιατί μερικές φορές δυστυχώς και εμείς οι ίδιες οι γυναίκες προτάσσουμε τη γυναικεία μας φύση ως άλλοθι αδυναμίας.».
Απευθυνόμενη σε όλα τα κορίτσια και αγόρια, επισήμανε ότι, «Το φως λοιπόν έρχεται πρώτα από μέσα μας, και μιλάω σε κάθε γυναίκα μικρή ή μεγάλη μέσα σε αυτήν την αίθουσα, εμείς οι ίδιες πρέπει να αποβάλουμε οποιαδήποτε προκατάληψη που σχετίζεται με την γυναίκεια φύση, εμείς οι ίδιες πρέπει να δίνουμε των καθημερινό μας αγώνα για να αποδείξουμε αυτό που είναι αυτονόητο, ότι η επίτευξη ενός στόχου είναι πολυπαραγοντική, απαιτείται θέληση, σχεδιασμός, γνώση, μέθοδος και πάντα σκληρή δουλειά. Εμείς πρέπει να δούμε κάθε δυσκολία και αμφισβήτηση λόγω του φύλου μας ως πρόκληση. Πολλές φορές σε πολλές επιδιώξεις βρισκόμαστε ένα βήμα πίσω στην αφετηρία από τους άντρες συναγωνιστές μας. Γινόμαστε αντικείμενο πιο εύκολης κριτικής. Δυστυχώς συχνά, ακόμα και από άλλες γυναίκες. Κάθε τέτοια φορά λοιπόν, πρέπει να κάνουμε ένα λίγο πιο μεγάλο βήμα, γιατί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Απευθύνομαι σε κάθε κορίτσι και κάθε αγόρι, σε εσάς τους μαθητές, εσείς είστε αυτοί που θα κάνετε τον 21ο αιώνα, τον αιώνα των ίσων ευκαιριών, για κάθε άνδρα και κάθε γυναίκα, τον αιώνα της πραγματικής και ουσιαστικής ισότητας. Απευθύνομαι σε κάθε κορίτσι του Λυκείου, που βρίσκεται στην ανατολή της ενήλικής ζωής του. Ανακάλυψε τον εαυτό σου, πίστεψε σε αυτόν. Δεν έχετε ούτε αδυναμίες, ούτε ευεργετήματα λόγω του φύλου σας. Έχετε η κάθε μια από εσάς την ξεχωριστή προσωπικότητά της. Ένα είναι το δύσκολο, να βρεις τον στόχο και κυρίως να τον αγαπήσεις. Ότι κάνετε στην ζωή σας, να το κάνετε με αγάπη. Ο καθηγητής μου στα μαθηματικά στο 1ο Λύκειο, στο σχολείο σας, ο Γιάννης ο Σπανός, έλεγε «κάθε άνθρωπος έχει το τάλαντό του». Αυτό που εμείς έχουμε να κάνουμε είναι να βρούμε το τάλαντό μας και να το εξαργυρώσουμε με τον πιο επωφελή για εμάς τρόπο, βάζοντας στόχους που θα αγαπάμε.» και κατέληξε «Η γυναίκα έχει ακόμα και σήμερα, σε όλο τον κόσμο, πολλά σκοτεινά μονοπάτια. Εμείς όμως, όλες μας, επιλέγουμε αν θα πάμε στο σκοτάδι ή στο φως, γιατί όπως λέει και ο Πέρσης ποιητής, είναι το φως της ψυχή μας που φωτίζει ή σκοτεινιάζει τον κόσμο.»
