Η Ελλάδα το 2023 θα έχει σε υπηρεσία 18 μαχητικά Rafale + 6, οπλισμένα μέχρι τα δόντια, και επίσης έναν σημαντικό αριθμό μαχητικών F-16V- Βέβαια η ΠΑ θα έχει κάνει έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να καταφέρει να πετύχει επιχειρησιακή ετοιμότητα για όλα αυτά.
Ηαναβάθμιση των ελληνικών F-16C/D σε F-16V είχε προκαλέσει έντονους προβληματισμούς στην Τουρκία, αλλά οι γείτονες ήταν απολύτως σίγουροι πως η χώρα τους θα παραλάμβανε F-35A, μαζί φυσικά με τους S-400. Το μοναδικό μαχητικό 5ης γενιάς στον κόσμο, καθώς και το ισχυρότερο (προσοχή, όχι καλύτερο) αντιαεροπορικό σύστημα του κόσμου. Μεταξύ τους, στην Τουρκία, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έβλεπαν την πραγματική απειλή που αποτελούν, τα εκσυγχρονισμένα ελληνικά F-16V για την τουρκική αεροπορία.
Επειδή η Τουρκία απέκτησε ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400 «Triumph» ασύμβατα με εκείνα του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση Τραμπ απέκλεισε την Τουρκία από το πρόγραμμα μάχης αεροσκαφών F-35, στο πλαίσιο του οποίου είχε παραγγείλει εκατό αντίγραφα.Έκτοτε, η τουρκική κυβέρνηση αναζητά λύσεις για τον εκσυγχρονισμό της πολεμικής αεροπορίας της, η οποία βασίζεται κυρίως στα F-16 C/D παλιάς γενιάς καθώς και στα F-4E Phantom II. Τους τελευταίους μήνες, η Άγκυρα συζήτησε έτσι την πιθανή αγορά Su-57 “Felon” ή Su-35 “Flanker-E” από τη Ρωσία… και είπε ότι εξετάζει πιθανή συνεργασία με τη ρωσική αεροναυτική βιομηχανία για να πραγματοποιήσει, το Πρόγραμμα πολεμικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς TF-X.
Τα πράγματα φαίνεται πως “σκούρυναν” απότομα για τους γείτονες, με την τελείως ξαφνική και μη αναμενόμενη αγορά μαχητικών τύπου Rafale από την Πολεμική μας Αεροπορία. Το 2023 λοιπόν, η Ελλάδα θα έχει σε υπηρεσία 18 μαχητικά Rafale + 6, οπλισμένα μέχρι τα δόντια, και επίσης έναν σημαντικό αριθμό μαχητικών F-16V. Είναι γνωστό, ότι η Τουρκία εξέφρασε την επιθυμία της να αποκτήσει 40 αντίγραφα της τελευταίας έκδοσης του F-16, που ονομάζεται «Viper», καθώς και 80 κιτ για τον εκσυγχρονισμό μέρους των F-16 παλιάς γενιάς που εφαρμόζει η Πολεμική Αεροπορία της.
Μόνο που μια τέτοια εντολή θα πρέπει να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτή δεν είναι απαραίτητα στην καλύτερη διάθεση όσον αφορά την Άγκυρα, ιδίως λόγω των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και του ρόλου της στη Συρία, στη Λιβύη καθώς και στον τελευταίο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, έχοντας αντιταχθεί στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, τον Οκτώβριο του 2020. Επιπλέον, η αγορά των S-400 παραμένει μήλο της έριδος.
Μόλις εχθές, είχαμε για ακόμη μία φορά την υπενθύμιση του Λευκού Οίκου προς την Άγκυρα, ότι το ζήτημα των S-400 παραμένει ασύμβατο τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.
Τούτου λεχθέντος, η εισβολή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι για την Άγκυρα, η οποία, ως υπενθύμιση, βρίσκεται κοντά στο Κίεβο (στο σημείο να της παρέχει Bayraktar TB-2 drone) ενώ εξαρτάται από τη Μόσχα για την ενέργεια και την προμήθειες σιτηρών. Επιπλέον, η Τουρκία είχε την ευκαιρία να υπενθυμίσει ότι είναι «στρατηγικό» μέλος του ΝΑΤΟ, λόγω της ικανότητάς της να αποκλείει τα στενά των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου, περιορίζοντας έτσι τις κινήσεις των ρωσικών πολεμικών πλοίων. Αλλά είναι βέβαιο ότι αυτό δεν είναι πιθανό να ενθαρρύνει την αγορά αμερικανικών F-16… ή ακόμα και την επανένταξή τους στο πρόγραμμα F-35.Με την απόκτηση ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών να αποκλείεται πλέον (καθώς και οι προοπτικές συνεργασίας στο TF-X), οι επιλογές της Άγκυρας είναι περιορισμένες. Αν δεν είχαν επιδεινωθεί τόσο πολύ οι σχέσεις Γαλλίας και Τουρκίας, ίσως το Rafale να μπορούσε να ικανοποιήσει την τουρκική αεροπορία.
Θεωρούμε πως δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, πως η ισορροπία πάνω από το Αιγαίο έχει διαταραχθεί υπέρ της Ελλάδας. Κι αν δεν έχει συμβεί ακόμη, θα ξεκινήσει εντός του 2023-24 ( ολοκλήρωση παραλαβής των Rafale) . Συνεπώς, η Τουρκία πρέπει να βρει ικανό αντίδοτο, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ελληνικά F-16V αλλά, το κυριότερο, τα Rafale.
Πιστεύουμε πως οι Τούρκοι δεν πρόκειται να αγοράσουν αμερικανικά μαχητικά, από τη στιγμή που έχει πλέον ενεργοποιηθεί ο CAATSA. Συνεπώς, λύσεις όπως το F-15EX ή το F/A-18E/F BlockIII δεν είναι πιθανές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε χρόνο που οι S-400 μένουν σε τουρκικά χέρια, οι κυρώσεις CAATSA θα χειροτερεύουν. Όπως είχε πεί και ο Πομπέο, «δεν πρόκειται η Τουρκία να χάσει την -παρούσα- μαχητική ισχύ της», δηλαδή θα λαμβάνει μετρημένα ανταλλακτικά για τα F-16, αλλά δεν πρόκειται να λάβει νέα όπλα. Αυτά, από ΗΠΑ μεριά.Όμως, σύμφωνα με Τούρκο αξιωματούχο που προσέγγισε το Defense News , η πιο σοβαρή επιλογή θα ήταν το Eurofighter Typhoon, που παράγεται από μια κοινοπραξία που συγκεντρώνει τις BAE Systems, Airbus και Leonardo.
Και το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο κατάφερε να διατηρήσει καλές σχέσεις με την Τουρκία παρά τις εντάσεις των τελευταίων μηνών, θα ήταν θετικό σε μια τέτοια κίνηση κίνηση. Και πολύ περισσότερο από τη στιγμή που Βρετανοί κατασκευαστές συμμετέχουν στο πρόγραμμα TF-X, όπως υπενθύμισε η BAE Systems, μέσω Twitter, στις 15 Φεβρουαρίου.
Επιπλέον, στις 5 Μαρτίου, ο Ισμαήλ Ντεμίρ, πρόεδρος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, δήλωσε ότι η Άγκυρα θα διαπραγματευτεί συμφωνία με τη Rolls-Royce για τον κινητήρα του TF-X. Μέχρι τη στιγμή που η τουρκική βιομηχανία ενταχθεί στο πρόγραμμα UK Tempest στη συνέχεια.
Το Typhoon είναι πράγματι ένα μαχητικό εναέριας υπεροχής, αντίστοιχο του F-15, Su-35, Rafale. Ειδικά το τελευταίο Tranche φέρει ένα εκπληκτικών δυνατοτήτων ραντάρ AESA, με μηχανική κεραία (!), αλλά κι ένα πανίσχυρο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα, που ναι, μπορεί άνετα να εντοπίζει στόχους σαν το Rafale σε μεγάλες αποστάσεις, και φυσικά θα μπορεί να εξαπολύει εναντίον του πυραύλους Meteor. Αυτός είναι και ο λόγος, που αρκετοί αμυντικοί αναλυτές στην Τουρκία, υπερθεματίζουν για μια προσπάθεια αγοράς αεροσκαφών Typhoon.
Μπορεί καταρχάς το Typhoon να είναι ικανός αντίπαλος για τα ελληνικά Rafale; Αδιαμφισβήτητα ναι, αλλά μόνο στην έκδοση Tranche 4 με το AESA Captor, ή έστω στην έκδοση Tranche 3A. Όλες οι άλλες εκδόσεις, είναι ικανές μεν, αλλά δεν μπορούν να βρεθούν στο επίπεδο του Rafale F3R. Μπορεί το αεροσκάφος να έχει πανίσχυρους κινητήρες, να είναι βελτιστοποιημένο για αερομαχίες, αλλά δεν προβλέπεται να αερομαχεί με τα Rafale. Ουσιαστικά οι Τούρκοι θα ήθελαν ένα F-14, όταν εμείς θα έχουμε τα Rafale.Εξάλλου μια τέτοια αγορά (Typhoon), θα συναντούσε σκληρές αντιδράσεις στο εσωτερικό όλων των χωρών του consortium (Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, και η Ισπανία) . Θα ήταν η απόλυτη γελοιοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, είτε στη Γερμανία, είτε στην Ισπανία, είτε και στην Ιταλία. Εκτός αυτού, τα αεροσκάφη θα χρειάζονταν πολλά χρόνια να φτάσουν στην Τουρκία, καθώς η γραμμή παραγωγής είναι σχετικά αδύναμη.
Λογικά, θα μπορούσε κάποια χώρα να παραχωρήσει δικά της μαχητικά, ίσως η Ισπανία, που η κυβέρνησή της εμφανίζεται ιδιαίτερα θετική απέναντι στην Τουρκία. Αλλά αυτό πλέον θα την έφερνε σε “θανάσιμη” αντιπαράθεση με την Ελλάδα, καθώς τα αεροσκάφη θα είχαν σαφή επιθετικό χαρακτήρα για τη χώρα μας.
Ανάλογη αντιπαράθεση έχει πλέον η Γαλλία με την Τουρκία, αλλά οι Γάλλοι ποτέ δεν έκρυψαν το χαρακτήρα τους, για αυτό άλλωστε και τους αγαπάμε! Ενώ οι Ισπανοί, στο στενό πυρήνα της Ένωσης, θα πρέπει να δώσουν πολλές εξηγήσεις για μια τέτοια κίνηση. Το ίδιο φυσικά και οι Γερμανοί.
Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε πως όλα αυτά τα γνωρίζει η ΠΑ. Τα γνώριζε κι όταν επέλεξε να κάνει την κίνηση που λέγεται “ελληνικά Rafale”. Οι εξοπλισμοί είναι παρτίδες σκάκι, για όσους τους αρέσει το “άθλημα”. Στην συγκεκριμένη, η ΠΑ έκανε ρουά ματ. Δεν μπορεί να σωθεί για τους Τούρκους αυτή η παρτίδα. Ας πάμε στην επόμενη…
