Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έφερε στην επιφάνεια τον μικρόκοσμό του, με τις αντιθέσεις του και κυρίως τον τρόπο που προσπαθεί να τις ξεπεράσει.
Οι εικόνες που αποτυπώθηκαν σε βίντεο δείχνουν ένα κόμμα βαθιά διχασμένο, με ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του να έχει τρικυμία εν τω κρανίω, σε σημείο που η κυρία Πέρκα, μια από τις ελάχιστες σοβαρές φωνές του ΣΥΡΙΖΑ, αγανακτισμένη, να πει πως
«δεν μπορεί να είμαστε και με το εμβόλιο και με τους αντιεμβολιαστές και με την πράσινη μετάβαση και με τους λιγνίτες και με την απολιγνιτοποίηση και ενάντια στις ΑΠΕ».
Το ζήτημα είναι πως αυτά τα αυτονόητα ελάχιστοι τα κατάλαβαν, καθώς αυτό που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά, είναι ο διακαής πόθος τής, με κάθε τρόπο, επιστροφής στην εξουσία. Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης ότι αυτήν την «ωραία ατμόσφαιρα» τη δημιούργησαν εκλεγμένοι σύνεδροι, δηλαδή στελέχη που σε τελική ανάλυση αποφασίζουν για την πορεία του κόμματος τους και εκφράζουν την οργανωμένη βάση του. Πριν από μερικές ημέρες έγραφα πως ο Α. Τσίπρας ήταν άτυχος γιατί το 3ο Συνέδριο του κόμματος του επισκιάζεται επικοινωνιακά από την Ουκρανία, τη Σαγκάη και την Πισμπιρίγκου.
Μετά τα έκτροπα που συνέβησαν στο Συνέδριο αναθεωρώ αυτήν την εκτίμησή μου και υποστηρίζω το εντελώς αντίθετο. Ευτυχώς, για τον Α. Τσίπρα που το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτέλεσε το πρώτο θέμα της επικαιρότητας. Όλος ο κόσμος θα έβλεπε τις εσωκομματικές έριδες, τις αντιπαλότητες που υπάρχουν στο εσωτερικό του κόμματος και πόσο πολλοί είναι αυτοί που με ασυνάρτητο λόγο—κάτι σαν άναρθρες κραυγές—παρήλασαν από το βήμα του Συνεδρίου. Όπως επεσήμανε και ένας σύντροφος εύστοχα, «γίναμε ρεζίλι με τα βιντεάκια της Ομάδας Αλήθειας».
Το δια ταύτα του Συνεδρίου: Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη συγκολλητική ουσία της εξουσίας είναι ένα σκορποχώρι, που αδυνατεί να εκμεταλλευτεί κατ΄ ελάχιστον τη φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης. Είναι ένα κόμμα βαθιά διχασμένο, με προσωπικές αντιπαλότητες που υπερκαλύπτουν πολιτικές διαφορές και κυρίως είναι αποκομμένο από τις ανάγκες της κοινωνίας. Οι παροχολογίες του Α. Τσίπρα θεωρούνται ως μια κακόγουστη επανάληψη των υποσχέσεων του 2015 και γι΄ αυτό αντιμετωπίζονται με τρόπο ειρωνικό. Ουδείς ασχολείται σοβαρά μαζί τους. Επιπλέον, αυτή η τάση να αγκαλιάζουν κάθε αίτημα κάθε διαμαρτυρόμενης κοινωνικής ομάδας έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνει κραυγαλέα αντιφατικές θέσεις που περιορίζουν την εναπομείνασα αξιοπιστία μόνο στον κύκλο των φανατικών και φανατισμένων φίλων του.
Τα όσα έγιναν στο Συνέδριο χωρίς αμφιβολία θα έχουν και συνέχεια. Στοχοποιήθηκαν ιστορικά στελέχη, αμφισβητήθηκε από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ο ίδιος Α. Τσίπρας και κυρίως φάνηκε πως αυτό το κόμμα δεν μπορεί να ξανακυβερνήσει τη χώρα. Με το 3ο Συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίστηκε σε έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας.
