Μπορεί κάποιοι να ελπίζουν ότι με τις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής θα μπαχαλοποιηθεί το πολιτικό σύστημα, αλλά οι πολίτες έχουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοιχτά
«Ο λαϊκισμός δεν είναι παρά η έδραση της αναξιοκρατικής δημοκρατίας, που μετατρέπει τον λαό από συνάθροιση ετερόκλητων πολιτών σε ένα αυτονομημένο ενιαίο φαντασιακό υποκείμενο», έχει πει ο Στέλιος Ράμφος.
Τα «αντισυστημικά φίδια», οι λαϊκιστές, οι αφιονισμένοι πολιτικοί, οι επαγγελματίες διαδηλωτές και οι πάτρονες της πολιτικής δεν έχασαν την «ευκαιρία»: «πήραν» τους νεκρούς των Τεμπών και, «κλέβοντας» το πένθος των οικογενειών, ξαμολήθηκαν στις πλατείες. Δυστυχώ
Όλοι μαζί αντάμα… άφησαν στην άκρη τον «θυμό» τους και την «ιερή αγανάκτηση» για το τραγικό δυστύχημα και άρχισαν να φαντασιώνονται και να σχεδιάζουν το νέο «κίνημα αγανακτισμένων».
Απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις σε σχολεία έκαναν… αυθορμήτως την εμφάνισή τους.
Όλοι μαζί αντάμα τρέχουν να καβαλήσουν το (δικαιολογημένο) κύμα θυμού και οργής.
Όλοι μαζί αντάμα, οι νοσταλγοί του 2012 και του 2015 (σ.σ.: αλλαγές πάντως δεν γίνονται με ξυλοδαρμούς, προπηλακισμούς πολιτικών και γιαουρτώματα) τρέχουν να στήσουν λαϊκά δικαστήρια, άνω και κάτω πλατείες.
Όλοι μαζί αντάμα διαγωνίζονται και διαγκωνίζονται (μερικοί χωρίς να το καταλαβαίνουν) να οδηγήσουν την αγανάκτηση της κοινωνίας, για τις διαχρονικές παθογένειες του βαθέος και σάπιου κράτους, σε «αντισυστημικά», λαϊκιστικά και φασιστικά μονοπάτια. (Οι… Κασιδιάρηδες και οι μπαχαλάκηδες εξάλλου είναι εκεί στις «αυθόρμητες» διαδηλώσεις, ενώ ενίοτε δίνουν και τον τόνο.)
Όλοι μαζί αντάμα (μερικοί χωρίς να το καταλαβαίνουν) ρίχνουν νερό στον φασιστικό και νεοναζιστικό μύλο που έπιασε «δουλειά» αμέσως μετά την τραγωδία στα Τέμπη.
Τέλος, όλοι μαζί αντάμα καπελώνουν τους πολίτες που βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες για να εκφράσουν την οργή τους για τα διαχρονικά λάθη και παραλείψεις του κράτους αναφορικά με τα χάλια του ΟΣΕ, αλλά και για τις ευθύνες των κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης.
Τα… είδη της Δημοκρατίας
Ο άμεπτος, άσπιλος και ο «ουδεμία ευθύνη έχει» ΣΥΡΙΖΑ για τα 4 1/2 χρόνια που κυβέρνησε είτε αδυνατεί να αντιληφθεί ότι με την αντιπολιτευτική πολιτική που ακολουθεί ρίχνει λάδι στα «αντισυστημικά καζάνια» του μίσους και του διχασμού είτε δεν (πολυ)πιστεύει στη Δημοκρατία και θεωρεί, όπως χαρακτηριστικά λέει σε μια ανακοίνωσή του, ότι υπάρχουν στη χώρα μας «…κάθε είδους Δημοκρατίες».
Άραγε, σε αυτές τις… κάθε είδους Δημοκρατίες του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και συνυπάρχουν: «Η Δημοκρατία» των κάθε είδους μπαχαλάκηδων; «Η Δημοκρατία» των κάθε είδους φανατικών; «Η Δημοκρατία» των κάθε είδους μηδενιστών; «Η Δημοκρατία» των κάθε είδους… Κασιδιάρηδων;
Η Δημοκρατία μας πάντως δεν είναι ούτε συνώνυμο της αναρχίας ούτε του μπάχαλου ούτε, πολύ περισσότερο, των… Κασιδιάρηδων.
Σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία μας και ισχυρή είναι και τον αντισυστημισμό δεν τον αντέχει. Μπορεί κάποιοι να ελπίζουν ότι με τις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής θα μπαχαλοποιηθεί το πολιτικό σύστημα, αλλά οι πολίτες, η σιωπηλή πλειοψηφία, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και όσοι απεχθάνονται τους ιεροκήρυκες του λαϊκισμού έχουν τα μάτια τους και τα αυτιά τους ανοιχτά: για να μην επιστρέψουν στην εξουσία οι δυνάμεις εκείνες που ονειρεύονται σταλινικά καθεστώτα, την πολιτικοποίηση και καθυπόταξη της Δικαιοσύνης, δίκες α λα Μόσχα και για να «τελειώσουν» τη… δεύτερη φορά με τους πολιτικούς αντιπάλους τους, τους οποίους έβλεπαν και βλέπουν ως εχθρούς.
Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι στις εκλογές οι πολίτες με την ψήφο τους δεν θα επιτρέψουν σε «αντισυστημικές» δυνάμεις και λαϊκιστικές φωνές να κυριαρχήσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για όλους. Εξάλλου, αυτό το «έργο» με τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία το πλήρωσε ακριβά η χώρα το 2015-2019.
Κι όπως έχει πει ο Αβραάμ Λίνκολν, «δημαγωγία είναι η ικανότητα να επενδύεις τις μικρότερες ιδέες με τα πιο παχιά λόγια. Υπάρχει φανατισμός στον δημαγωγικό λόγο».
