«Η φτώχεια φέρνει γκρίνια» λέει ο θυμόσοφος λαός και αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται τις τελευταίες ημέρες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την εκλογική καθίζηση του κόμματος στις δημοσκοπήσεις, αλλά κυρίως τις άστοχες ή απρόσεκτες ενέργειες της ηγεσίας της Κουμουνδούρου που συμβάλλουν στην αποδυνάμωση της αντιπολιτευτικής αξιοπιστίας του χώρου.
Γράφει ο Λεωνίδας Δεληγιώργης
Τι κι αν στενοί συνεργάτες του Αλ. Τσίπρα επιδιώκουν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα, προβάλλοντας ως γραμμή άμυνας το αφήγημα της «υπονόμευσης» του κόμματος από τις δυνάμεις της διαπλοκής, που τάχα μου «επιστρατεύουν» τα «πετσοταϊσμένα ΜΜΕ» και τους αεριτζήδες δημοσκόπους, εν τούτοις το παραμύθι αυτό αρχίζει να γίνεται «κωμωδία» και ο Αλ. Τσίπρας να γίνεται αποδέκτης της γνωστής ρήσης «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια» ή –επί το λαϊκότερον– «μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας».
Τι σημαίνει αυτό; Πως οι επιλογές του αρχηγού σε επίπεδο αντιπολιτευτικής τακτικής αποδοκιμάζονται με κομψό τρόπο εκ των έσω και οι δυνάμεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δεν «καταπίνουν» αμάσητες τις δικαιολογίες που προβάλλει το περιβάλλον του αρχηγού για να κρύψει «ασύμφορες αλήθειες».
Και επειδή όλοι αντιλαμβάνονται πως το παιχνίδι της εκλογικής αναμέτρησης θα έχει προσωποκεντρικό χαρακτήρα, δηλαδή Μητσοτάκης-Τσίπρας, λογικό είναι η γκρίνια να αγγίξει τον αρχηγό του κόμματος.
Στο πλαίσιο αυτό μόνο τις τελευταίες ημέρες οι «εσωκομματικοί» αντίπαλοι του Αλ. Τσίπρα τού χρεώνουν «γκάφες», «άστοχες κινήσεις», αλλά και επιπόλαιες τακτικές.
Ολα τα παραπάνω, απεικονίζονται ή σχολιάζονται μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα και παραδείγματα, που μόνο κολακευτικά δεν είναι σε ατομικό επίπεδο για τον Αλ. Τσίπρα, με αποτέλεσμα στη σύγκριση που επιδιώκει μαζί του ο Κ. Μητσοτάκης να βγαίνει κερδισμένος.
Συγκεκριμένα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στέκονται στα εξής:
1ον: Πως ήταν μεγάλο επικοινωνιακό φάουλ να επισκεφθεί ο Αλ. Τσίπρας στην οικία της τη δημοσιογράφο Ι. Κολοβού, όταν ήταν γνωστό πως ο πλειστηριασμός της οικίας της για πρώτη φορά ανακοινώθηκε την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
2ον: Δεν έπρεπε ο πρόεδρος του κόμματος στην υπόθεση των υποκλοπών να παρασυρθεί από δημοσιεύματα συγκεκριμένης εφημερίδας που οι αποκαλύψεις της άγγιζαν τα όρια της γραφικής συνωμοσιολογίας και κυρίως να μη δίνει την εντύπωση πως ο ίδιος είναι ο «τροφοδότης των επίμαχων γραπτών».
3ον: Δίνουν μεγάλη έμφαση στις προσωπικές γκάφες του Αλ. Τσίπρα, τις οποίες πληρώνει συνολικά το κόμμα. Ειδικά η πρόσφατη αναφορά του στους «παγετώνες» που πλήττουν την Πέλλα δεν ήταν μια «ασήμαντη» ρητορική αστοχία, καθώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επέδρασε καθοριστικά στο να ξαναφουντώσει εναντίον του ένα κλίμα διακωμώδησής του με επίκεντρο την ανάδειξη πικρόχολων σχολίων σε σχέση με το μορφωτικό του επίπεδο.
Κατεβαίνει η παράσταση
Ενώ οι πολίτες στέλνουν σαφή μηνύματα (7 στους 10 τάσσονται κατά της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ), ο Αλέξης Τσίπρας εμμένει στην ίδια τακτική. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε Δεύτερα μετά τα σχετικά δημοσιεύματα καταθέτει ερώτηση προς τον πρωθυπουργό προκειμένου να αναδείξει τη λογική ότι αφού δεν του απαντά είναι ένοχος. Αλλωστε ο ίδιος έχει βγάλει τη σχετική απόφαση.
Μόνο που και αυτή η παράσταση τελειώνει. Το νομοσχέδιο για τις παρακολουθήσεις κατατέθηκε στη Βουλή και μάλιστα με αλλαγές που προέκυψαν από τη διαβούλευση, και ο πρωθυπουργός αναμένεται να τοποθετηθεί επ’ αυτού. Και φυσικά επί των αφηγημάτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση, στον ΣΥΡΙΖΑ μαζεύονται ήδη μαύρα σύννεφα. Με τον αριθμό όσων δυσφορούν να αυξάνεται και το ερώτημα για το κατά πόσο μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να επαναλάβει το… θαύμα του 2015, έστω και στο μέλλον, να γίνεται πιο έντονο…
Υγ.: Η… ηγετική ομάδα με την οποία πλαισιώνεται προκαλεί ανάλογη δυσφορία. Θυμίζει άλλωστε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τα όσα έγιναν την περίοδο της διακυβέρνησης και των αυταπατών.
