Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ είναι και δικός τους αγώνας, συμφώνησαν Αναγνωστάκης, Μπατζελή και Μπασδέκης

Σταθεροί στις θέσεις τους, όπως τις έχουν εκφράσει και μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο έμειναν οι επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης Δημήτρης Αναγνωστάκης, Κατερίνα Μπατζελή και Κώστας Μπασδέκης. Στις τοποθετήσεις τους στην έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων με θέμα τη συζήτηση και λήψη αποφάσεων για το μέλλον των εργαζομένων και της ΛΑΡΚΟ. «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι είναι με τους εργαζόμενους και κάποιοι με τους εργοδότες» είπε ο επικεφαλής της παράταξης «Στερεά Υπεροχής» Δημήτρης Αναγνωστάκης, αφήνοντας σαφείς αιχμές για την στάση της περιφερειακής αρχής και των κυβερνητικών βουλευτών. Επίσης ο κ. Αναγνωστάκης κατήγγειλε την προκλητική, για το κοινό αίσθημα, κυβερνητική απόφαση, που οδηγεί σε οικονομικό μαρασμό ολόκληρες περιοχές της περιφέρειάς, στην ανέχεια 1200 εργαζόμενους της εταιρείας, αφήνοντάς τους χωρίς δουλειά και στέγη καθώς και χιλιάδες άλλους, που συνδέονται άμεσα με αυτήν και που τελικά οδηγεί στο κλείσιμο του μεγαλύτερου εργοστασίου παραγωγής νικελίου στην Ευρώπη. Τόνισε ότι η παράταξή του θα συνεχίσει να διεκδικεί μαζί με τους εργαζόμενους και την κοινωνία την διασφάλιση της ενιαίας και συνολικής παραγωγικής λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και την καταβολή των δεδουλευμένων τους.Στην τοποθέτησή της η επικεφαλής της παράταξης «Πατρίδα μας η Στερεά» Κατερίνα Μπατζελή, τόνισε ότι η στήριξη στους εργαζόμενους πρέπει να είναι ουσιαστική και σε όποιον τρόπο εκείνοι επιλέξουν. Πρότεινε την κατάθεση προσφυγών για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα εργασιακά της ΛΑΡΚΟ και για το γεγονός ότι θα μείνουν άστεγοι εκατοντάδες εργαζόμενοι.Από την πλευρά του ο επικεφαλής της παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» Κώστας Μπασδέκης, υιοθέτησε το ψήφισμα της σύσκεψης Σωματείων και Φορέων που πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, στο οποίο ζητούν να μην σταματήσει η ενιαία λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη της, η βιωσιμότητα της, ο εκσυγχρονισμός και η παραπέρα καθετοποίηση της παραγωγής, να μην απολυθεί και ξεσπιτωθεί κανένας εργαζόμενος, να καταβληθεί στο 100% ο δεδουλευμένος μόχθος των εργαζομένων.