Η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ καταδίκασαν απερίφραστα την εισβολή του μεγαλομανούς δικτάτορα Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Τα υπόλοιπα κόμματα είτε σιώπησαν, είτε τη δικαιολόγησαν εν μέρει, είτε την καταδίκασαν με μισή καρδιά.
Πώς γίνεται Έλληνες, στη χώρα μας που βιώνει απειλές πολέμου από γείτονα, να υποστηρίζουν έναν εισβολέα; Ο Πούτιν έχει καταπατήσει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, έχει καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα του, κάνει πλάτες στον δικτάτορα Λουκασένκο, κατακτά παρανόμως εδάφη, ονειρεύεται αυτοκρατορίες, χαριεντίζεται με τον Ερντογάν και χρηματοδοτεί την ακροδεξιά στην Ευρώπη. Δεν είναι αυτά αρκετά, για όλους τους Έλληνες, ώστε να πάρουν ξεκάθαρη θέση εναντίον του;
Η εισβολή στην Ουκρανία είναι η ώρα μηδέν για την ελληνική Αριστερά και άλλες πολιτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς ή λαϊκής Δεξιάς. Χωρίς υπερβολή. Τώρα ξαναμετράται η πίστη στις αξίες της δημοκρατίας και του διεθνούς δικαίου. Και είναι προς υπεράσπιση αυτών των αξιών να γνωρίζουμε τι πρεσβεύει η παρ’ ημίν κομμουνιστική ή κομμουνίζουσα Αριστερά, για την αναθεώρηση της Ιστορίας και των συνόρων από τον Πούτιν. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι αναζητούν στο πρόσωπο του Ρώσου προέδρου ένα αντίπαλον δέος στον δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας και ένα ανάχωμα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στην ελεύθερη, ανοιχτή κοινωνία που είναι η δική μας. Όταν κάποιοι δικαιολογούν τη Ρωσία στην επιδίωξή της να κατακτήσει διά των όπλων γειτονικές χώρες, τότε τι λένε, ως Ελληνες, στο δόγμα της τουρκικής «γαλάζιας πατρίδας» που στηρίζεται στην ίδια ακριβώς λογική, με τον Ερντογάν να έχει τις ίδιες επιδιώξεις;
Τι έκανε, λοιπόν, προ ημερών η κομμουνιστική και κομμουνίζουσα Αριστερά; Καταψήφισε αμυντικές δαπάνες της χώρας, θεωρώντας, προφανώς, «έγκλημα» για την Ελλάδα να επενδύει και να αναβαθμίζει σοβαρά τον αμυντικό της εξοπλισμό. Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Με τα ίδια μυαλά καταψήφισαν τις αμυντικές συμφωνίες της χώρας μας με τη Γαλλία ή τις ΗΠΑ. Και αφού αρνήθηκαν να ενισχυθούν οι αμυντικές δυνατότητες της Ελλάδας, τώρα φωνάζουν γιατί η εισβολή του Ρώσου δικτάτορα σε ξένο έδαφος θα ανεβάσει τις τιμές στην ενέργεια! Τα ίδια, δηλαδή, στελέχη που κάνουν διαδηλώσεις στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας, επειδή οι ΗΠΑ και η Δύση «τιμωρούν» τον Πούτιν για την εισβολή, θα κραυγάζουν σύντομα, ώστε να χτυπήσουν τον Μητσοτάκη, γιατί τα προϊόντα ακριβαίνουν στα ράφια! Αλλά με την ουκρανική κρίση επιβεβαιώνεται το διεθνώς ισχύον δόγμα: Τα κράτη πρέπει να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να διασφαλίσουν την εδαφική τους ακεραιότητα και την ασφάλεια των πολιτών τους. Η αμυντική θωράκιση είναι αυτοσκοπός και υποχρέωση. Όποιος δεν το βλέπει, κάτι άλλο έχει κατά νου…
Και παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε με ανακοίνωση τη ρωσική εισβολή, ο πρόεδρος του κόμματος δεν έκανε ούτε ένα τουίτ κατά της Ρωσίας, ενώ χρησιμοποιεί αρκετά τον λογαριασμό του. Αντιθέτως, είδαμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή τρολ να ξεπλένουν την εισβολή, παίρνοντας ίσες αποστάσεις από θύτη και θύμα, ουσιαστικά μην αναγνωρίζοντας την κρατική υπόσταση της Ουκρανίας.
Το 2014 το iefimerida είχε δημοσιεύσει την ετήσια έρευνα «Διατλαντικές Τάσεις», του αμερικανικού ινστιτούτου German Marshall Fund. Ήταν την εποχή που οι Ρώσοι εισέβαλλαν ξανά στην Ουκρανία ως δήθεν «ειρηνευτές» και οι ρωσόφιλοι μίλησαν για πρώτη φορά για αποσκίρτηση του Ντονμπάς. Στην έρευνα, όλες οι χώρες τάχθηκαν υπέρ της Ουκρανίας, η Ελλάδα όχι. Συγκεκριμένα, το 71% των Αμερικανών και το 68% των Ευρωπαίων είχαν αρνητική άποψη για τη Ρωσία. Η Ελλάδα ήταν η μοναδική στην οποία αυτή η άποψη ήταν μειοψηφία: μόνο το 44% των Ελλήνων τάχθηκε υπέρ της Ουκρανίας.
Θυμηθείτε τι γινόταν τότε στην Ελλάδα και το πολιτικό αποτέλεσμα που είχαμε εδώ: η χώρα μας βρισκόταν σε αντιδυτική υστερία λόγω Μνημονίων και το 2015 μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ανέλαβε τη διακυβέρνηση, ψάχνοντας στήριξη στον Πούτιν με στόχο να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ!
Ποιο είναι το δίδαγμα από τη μαρτυρική Ουκρανία; Ότι αν κάτι έχουμε να προστατεύσουμε ως Δύση είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία, οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι ελευθερίες του ατόμου. Αυτό σημαίνει ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, διάκριση των εξουσιών, κράτος δικαίου. Αυτή είναι η διαφορά μας με τη Ρωσία, με τον Πούτιν, καθώς και με κάθε ολοκληρωτικό και αυταρχικό κράτος. Και από την άποψη αυτή είναι εντελώς παραπλήσιο το θέμα που προέκυψε με την αποκάλυψη του iefimerida για το ηχητικό Βγενόπουλου και το παραδικαστικό κύκλωμα της περιόδου 2015-19. Όταν ζήσαμε τον ανταγωνισμό και συναγωνισμό κυκλωμάτων -από τον Μιωνή ως τη Θάνου και τον Παπαγγελόπουλο ως τη Novartis. Όσοι ονειρεύονται να τα επαναφέρουν (διορισμός φιλικών δικαστών, αρμοί της εξουσίας) δεν στηρίζουν τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Σήμερα, κατανοούμε καλύτερα τη δραματική κραυγή του εχθρού του Πούτιν, Γκάρι Κασπάροφ, που με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία έδωσε πέντε συμβουλές αντιμετώπισης του δικτάτορα. Στην 5η συμβουλή ανέφερε:
«Μην αγνοείτε την πολιτική 5η φάλαγγα των πουτινιστών, από την άκρα Δεξιά και Αριστερά στην ΕΕ έως τους «σταλίνες» και τον Τραμπ και τους οπαδούς του στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στις ΗΠΑ. Μπορεί να έχουν το δικαίωμα να υποστηρίξουν τον πόλεμο ενός κτηνώδους δικτάτορα για να ασκήσουν κριτική στον Μπάιντεν, αλλά αυτό είναι αηδιαστικό και αντιαμερικανικό. Μην ξεχνάς».
