« “Πού είναι το παιδί μου, πού το πηγαν;” Είχε καταλάβει από ένστικτο ότι ο γιος της ήταν νεκρός»
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τις 14 Ιουλίου 1992, όταν η επίθεση με ρουκέτα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», κατά του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά, προκάλεσε τον θάνατο του 22χρονου Θάνου Αξαρλιάν.
Ήταν «τυφλό» δολοφονικό χτύπημα με ρουκέτα σε ένα από το κεντρικότερα σημεία της Αθήνας (Βουλής και Καραγεώργη Σερβίας), κυριολεκτικά μέρα – μεσημέρι.
«ΤΑ ΝΕΑ» της επομένης αφηγούνται λεπτό προς λεπτό όσα συνέβησαν εκείνο το απόγευμα.
«ΤΑ ΝΕΑ», 15.7.1992, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Στη στροφή
«Η ώρα ήταν 4.10 το απόγευμα. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Παλαιοκρασσάς κατέβηκε τη στιγμή εκείνη από το υπουργείο για να πάει στο σπίτι του.
»Τον συνόδευαν η γυναίκα του και ο οδηγός του. Μπήκαν στο θωρακισμένο αυτοκίνητο. Ο κ. Παλαιοκρασάς κάθησε στη θέση του οδηγού. Πλάι του κάθησε ο οδηγός του και στο πίσω κάθισμα η γυναίκα του.
»Τριάντα μέτρα από την είσοδο του υπουργείου και τη στιγμή που το θωρακισμένο αυτοκίνητο έστριβε στην οδό Καραγεώργη Σερβίας για να μπει στην οδό Βουλής, έγινε η έκρηξη.
»Η ρουκέτα πυροδοτήθηκε με σύστημα τηλεχειρισμού από απόσταση 20 έως 30 μέτρων, όπως υπολογίζεται. Αλλά δεν έπληξε καίρια το στόχο της. Το βλήμα χτύπησε στο κατάστρωμα του δρόμου και εξερράγη κάτω από το αυτοκίνητο μεταξύ της μηχανής και της θέσεως του οδηγού. (…)
«ΤΑ ΝΕΑ», 15.7.1992, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ«
»Κρατήρας διαστάσεων 20Χ5 δημιουργήθηκε στην άσφαλτο. Το υπουργικό αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε και έπαθε σοβαρές ζημιές. Ένα άλλο αυτοκίνητο τύπου “Φίατ 128” που ήταν παρκαρισμένο στην αριστερή πλευρά της οδού Βουλής, καταστράφηκε, ενώ ένα δεύτερο που ήταν επίσης σταθμευμένο στο σημείο εκείνο έπαθε σημαντικές ζημιές.
»Η έκρηξη ήταν τρομακτική και έσπασαν τα τζάμια καταστημάτων και γραφείων σε ακτίνα μεγαλύτερη των 30 μέτρων. (…)
»Ο υπουργός, η γυναίκαι του και ο οδηγός του επέστρεψαν πεζοί στο υπουργείο, ενώ την ίδια στιγμή ο νεαρός φοιτητής Αθανάσιος Αξαρλιάν είχε πέσει νεκρός στο πεζοδρόμιο μπροστά στην γκαλερί “Παλέττα” και πέντε άλλοι περαστικοί τραυματισμένοι από την έκρηξη καλούσαν σε βοήθεια.
«ΤΑ ΝΕΑ», 15.7.1992, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
»Κανένας όμως από τους περαστικούς δεν πλησίαζε προς το σημείο εκείνο. Όλοι έτρεχαν να απομακρυθούν.
Ένα από τους τραυματίες της δολοφονικής επίθεσης περιγράφει όσα έζησε:
“Δεν κατάλαβα τίποτα. Ανέβαινα την Καραγεώργη Σερβίας και βρισκόμουν λίγα μέτρα πριν από την Βουλής.
Από την έκρηξη εκτινάχθηκα λίγα μέτρα πιο πίσω και στη συνέχεια έπεσα κάτω. Τραυματίστηκα από γυαλιά στο μάτι.
Άρχισα να φωνάζω βοήθεια αλλά επικρατούσε πανικός».
«Πού είναι το παιδί μου…πού το πήγαν»
«Στο κτίριο της οδού Περικλέους 7, που βρίσκεται το εργαστήριο κοσμημάτων της οικογένειας του θύματος, ο γείτονας του 6ου ορόφου κ. Αλέξανδρος Καράγιωργας, συζητούσε, πέντε λεπτά πριν την έκρηξη, με την μητέρα του νεκρού, Ρούλα Αξαρλιάν.
“Λίγο πριν την έκρηξη η μητέρα του Θανάση τον είχε στείλει για δουλειά στην οδό Καραγεώργη Σερβίας.
Ήταν κεφάτη, συζητάγαμε και αστειευόμασταν.
Ξαφνικά, μόλις άκουσε το θόρυβο άνοιξε την τζαμαρία του παραθύρου και άρχισε να φωνάζει:
‘Πού είναι το παιδί μου, πού το πηγαν!’
Είχε καταλάβει από ένστικτο ότι ο γιος της ήταν νεκρός.
Προσπάθησα να την ηρεμήσω, λέγοντας ότι ο Θανάσης είναι καλά, και προς στιγμήν τα κατάφερα.
Όμως, λίγα λεπτά αργότερα άρχισε να κλαίει σπαρακτικά. Είχε καταλάβει πως ο γιος της ήταν νεκρός»
«ΤΑ ΝΕΑ», 15.7.1992, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Στη δίκη
Περίπου 11 χρονιά αργότερα, τα μέλη της 17 Νοέμβρη, βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» της 11ης Απριλίου 2003:
«Έως και οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι συνήθως παρακαλουθούν τις περιγραφές των επιθέσεων της 17Ν, ευαισθητοποιήθηκαν από την κάταθεση της μητέρας του 20χρονου Θάνου Αξαρλιάν».
«ΤΑ ΝΕΑ», 11.4.2003, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
«Δεν με ενδιαφέρει»
Για τη μητέρα του δολοφονημένου νέου όσα έλεγαν οι κατηγορούμενοι ήταν λόγια κενά. «Δεν με ενδιαφέρει. Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπάρχουν για μένα», είπε
λακωνικά, χωρίς να ρίξει ένα βλέμμα στο εδώλιο. Η σιωπή της ήταν… εκκωφαντική κάθε φορά που ένας κατηγορούμενος απευθυνόταν σε εκείνην
εκφράζοντας τη θλίψη του.
«ΤΑ ΝΕΑ», 11.4.2003, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Εγώ θα εκφράσω τη βαθιά μας λύπη», ακούστηκε η φωνή του Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος λίγο αργότερα ζήτησε και προσωπικά συγγνώμη.
Β. Μαρκής (αναπληρωτής εισαγγελέας): Σας άκουσα να απευθύνεστε στην κ. Αξαρλιάν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι σας έχω συνηθίσει
όλο αυτό τον καιρό. Στη συγκεκριμένη υπόθεση εσείς ήσαστε εκεί;
Δ. Κουφοντίνας: Ειδικά σε αυτή την περίπτωση εξέφρασα τη βαθιά μας λύπη, όπως το κάναμε και την ημέρα της ενέργειας. Ζήτησα, επίσης,
προσωπικά συγγνώμη. Δεν έχω να πω τίποτα.
Β. Μαρκής: Εντάξει, καταλαβαίνω.
Αμέσως μετά η σκυτάλη πέρασε στον Κ. Τέλιο και τον Βασ. Τζωρτζάτο.
Χρ. Λάμπρου (εισαγγελέας): Ήσασταν εκεί;
Κ. Τέλιος: Θέλω να εκφράσω τη βαθύτατη συντριβή και την οδύνη
μου για το περιστατικό. Ήμουν παρών μαζί με άλλους. Επιφυλάσσομαι να σας πω τα
υπόλοιπα στην απολογία μου.
Χρ. Λάμπρου: Εσείς είχατε συμμετοχή;
Β. Τζωρτζάτος: Θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου θλίψη για τον άδικο θάνατο του Αξαρλιάν. Εγώ δεν είχα καμία σχέση.
Ο Κωνσταντίνος Τέλιος, σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη «ΤΑ ΝΕΑ», 11.4.2003, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Δάκρυα στο εδώλιο
Το «κατηγορώ» και η οδύνη της μητέρας του Θάνου Αξαρλιάν άλλαξαν το κλίμα και στο εδώλιο. Όλοι οι κατηγορούμενοι την άκουγαν με σκυφτά τα κεφάλια, ενώ ο
δάσκαλος Κων. Τέλιος στο μεγαλύτερο μέρος της κατάθεσή της είχε διπλωθεί στο κάθισμα και, με σκεπασμένο το κεφάλι του, έκλαιγε.
Από την πρώτη στιγμή, άλλωστε, έλεγε ότι αυτό το χτύπημα «άλλαξε» τη σχέση του με την οργάνωση, ενώ και χθες εξέφρασε τη «συντριβή» του.
Μετά ήρθε και η «συγγνώμη» του Κουφοντίνα…
